( اسم ) ۱ - پناه آورنده . ۲ - نوزاینده ( آهو اسب شتر و غیره ) .
ابن محصن بن ثعلبه ملقب به المثقب العبدی از بنی عبدالقیس شاعری جاهلی و از مردم عراق بود .
ابن محصن بن ثعلبه ملقب به المثقب العبدی از بنی عبدالقیس شاعری جاهلی و از مردم عراق بود .
عائذ
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(یِ ) [ ع . عائذ ] (اِفا. ) پناه آورنده .
لغت نامه دهخدا
عائذ. [ ءِ ] ( ع ص ) پناه آورنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) :
این مرا زائر آن مرا عائذ
این مرا مخلص آن مرا دلدار.
عائذ. [ ءِ ] ( اِخ ) پدر بطنی از بنی ضبه است. ( منتهی الارب ).
عائذ. [ ءِ ] ( اِخ ) جدی است جاهلی که پسران وی بطنی از ربیعه از اعراب عدنانند، و موطن آنان بیابان حجاز است. ( الاعلام زرکلی ).
عائذ. [ ءِ ] ( اِخ ) ابن محصن بن ثعلبه ملقب به المثقب العبدی. از بنی عبدالقیس. شاعری جاهلی از مردم عراق بود و به عمروبن هند پیوست و او را درباره وی مدیحه هاست. نعمان بن منذر را مدح گفت. شعر اونیکو و در آن حکمت و رقتی است. ( از الاعلام زرکلی ).
این مرا زائر آن مرا عائذ
این مرا مخلص آن مرا دلدار.
خاقانی.
|| نو زاینده از آهو اسب و شتر و گوسپند و جز آن. ج ، عُوذ و عوذان. ( منتهی الارب ).عائذ. [ ءِ ] ( اِخ ) پدر بطنی از بنی ضبه است. ( منتهی الارب ).
عائذ. [ ءِ ] ( اِخ ) جدی است جاهلی که پسران وی بطنی از ربیعه از اعراب عدنانند، و موطن آنان بیابان حجاز است. ( الاعلام زرکلی ).
عائذ. [ ءِ ] ( اِخ ) ابن محصن بن ثعلبه ملقب به المثقب العبدی. از بنی عبدالقیس. شاعری جاهلی از مردم عراق بود و به عمروبن هند پیوست و او را درباره وی مدیحه هاست. نعمان بن منذر را مدح گفت. شعر اونیکو و در آن حکمت و رقتی است. ( از الاعلام زرکلی ).
عائذ. [ ءِ ] (اِخ ) ابن محصن بن ثعلبه ملقب به المثقب العبدی . از بنی عبدالقیس . شاعری جاهلی از مردم عراق بود و به عمروبن هند پیوست و او را درباره ٔ وی مدیحه هاست . نعمان بن منذر را مدح گفت . شعر اونیکو و در آن حکمت و رقتی است . (از الاعلام زرکلی ).
عائذ. [ ءِ ] (اِخ ) پدر بطنی از بنی ضبه است . (منتهی الارب ).
عائذ. [ ءِ ] (اِخ ) جدی است جاهلی که پسران وی بطنی از ربیعه از اعراب عدنانند، و موطن آنان بیابان حجاز است . (الاعلام زرکلی ).
عائذ. [ ءِ ] (ع ص ) پناه آورنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) :
این مرا زائر آن مرا عائذ
این مرا مخلص آن مرا دلدار.
|| نو زاینده از آهو اسب و شتر و گوسپند و جز آن . ج ، عُوذ و عوذان . (منتهی الارب ).
این مرا زائر آن مرا عائذ
این مرا مخلص آن مرا دلدار.
خاقانی .
|| نو زاینده از آهو اسب و شتر و گوسپند و جز آن . ج ، عُوذ و عوذان . (منتهی الارب ).
عایذ. [ ی ِ ] ( ع ص ) نوزاینده از آهو و اسب و شتر و گوسپند و جز آن. ج ، عوذ و عوذان. ( ناظم الاطباء ). رجوع به عائذ شود.
عایذ. [ ی ِ ] ( اِخ ) کوهی است در جهت قبله و مقابل آن کوه دیگری است پشت به قبله. ( از معجم البلدان ).
عایذ. [ ی ِ ] ( اِخ ) کوهی است در جهت قبله و مقابل آن کوه دیگری است پشت به قبله. ( از معجم البلدان ).
عایذ. [ ی ِ ] (اِخ ) کوهی است در جهت قبله و مقابل آن کوه دیگری است پشت به قبله . (از معجم البلدان ).
عایذ. [ ی ِ ] (ع ص ) نوزاینده از آهو و اسب و شتر و گوسپند و جز آن . ج ، عوذ و عوذان . (ناظم الاطباء). رجوع به عائذ شود.
فرهنگ عمید
پناه آورنده.
= عائذ
عائذ#NAME?
کلمات دیگر: