ز پای افکندن

کنایه از کشتن بزمین افکندن از پای در آوردن

ز پای افکندن. [ زِ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از کشتن. بزمین افکندن. از پای درآوردن :
بر ایشان ببخشید زورآزمای
وز آن پس نیفکند کس را ز پای.رجوع به ز پای فکندن و از پای افکندن و از پای فکندن شود.