( ز پای اندر آوردن ) بر زمین افکندن مغلوب ساختن
ز پای اندراوردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ز پای اندرآوردن••• ) ز پای اندرآوردن. [ زِ اَ دَ وَ دَ ] ( مص مرکب ) بر زمین افکندن. از پای اندرآوردن. مغلوب ساختن :
جهانی ز پای اندرآرد به تیغ
نهد تخت شاه از پس پشت میغ.
بدینار گنج اندرآور ز پای.
جهانی ز پای اندرآرد به تیغ
نهد تخت شاه از پس پشت میغ.
فردوسی.
مرا شاه فرمود کاین سبز جای بدینار گنج اندرآور ز پای.
فردوسی.
رجوع به از پای اندرآوردن و ز پای درآوردن و از پای درآوردن شود.کلمات دیگر: