<div class="boxBd"><b>( ظأظاءة )</b> ظأظاءة. [ ظَءْ ظَ ءَ ] ( ع مص ) بانگ کردن تکه برای جفتی گرفتن. || سخن گفتن شخصی که لب بالائین او شکافته یا دندان پیشین او ریخته باشدو از آن رو سخن او مفهوم نشود و در آن غُنَّه بود.</div>

( ظأظاءة ) ظأظاءة. [ ظَءْ ظَ ءَ ] ( ع مص ) بانگ کردن تکه برای جفتی گرفتن. || سخن گفتن شخصی که لب بالائین او شکافته یا دندان پیشین او ریخته باشدو از آن رو سخن او مفهوم نشود و در آن غُنَّه بود.

لغت نامه دهخدا

<p><span class=""hl"">ظأظاءة.</span> [ ظَءْ ظَ ءَ ] (ع مص ) بانگ کردن تکه برای جفتی گرفتن . || سخن گفتن شخصی که لب بالائین او شکافته یا دندان پیشین او ریخته باشدو از آن رو سخن او مفهوم نشود و در آن غُنَّه بود.<br></p>

ظأظاءة. [ ظَءْ ظَ ءَ ] (ع مص ) بانگ کردن تکه برای جفتی گرفتن . || سخن گفتن شخصی که لب بالائین او شکافته یا دندان پیشین او ریخته باشدو از آن رو سخن او مفهوم نشود و در آن غُنَّه بود.

ظأظاءه

لغت نامه دهخدا