( طاءة ) طاءة. [ ءَ ]( ع مص ) دور در شدن در چراگاه. یقال : فرس بعیدالطاءة. ( منتهی الارب ). || ( اِ ) گل و لای. طاءة.
طاءه
لغت نامه دهخدا
طاءة. [ ءَ ](ع مص ) دور در شدن در چراگاه . یقال : فرس بعیدالطاءة. (منتهی الارب ). || (اِ) گل و لای . طاءة.
کلمات دیگر: