مونث هابش . یا گروه تازه
هابشه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( هابشة ) هابشة. [ ب ِ ش َ ] ( ع ص ) مؤنث هابش. || ( اِ ) گروه تازه. گروه نو. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). گروه و جماعت نو و جدید. ( ناظم الاطباء ).
هابشة. [ ب ِ ش َ ] (ع ص ) مؤنث هابش . || (اِ) گروه تازه . گروه نو. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). گروه و جماعت نو و جدید. (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: