هیلار ژرمَن اِدگار دِ گا (به فرانسوی: Hilaire Germain Edgar De Gas) معروف به اِدگار دِگا (Edgar Degas) (۱۹ ژوئیه ۱۸۳۴–۲۷ سپتامبر ۱۹۱۷) یک نقاش فرانسوی بود که علاوه بر نقاشی و طراحی در زمینه های مجسمه سازی و چاپ نیز فعالیت داشت.آوازخوان با دستکش. ترکیب مواد روی مقوا، ۱۸۷۸. کلاس رقص. رنگ روغن روی بوم، ۱۸۷۴-۱۸۷۳. اَبسینت. رنگ روغن روی بوم، ۱۸۷۶. پلاس دو لا کُنکُرد. رنگ روغن روی بوم، ۱۸۷۵. موسیقی دانان در اُرکستر. رنگ روغن روی بوم، ۱۸۷۲. در مسابقات. رنگ روغن روی بوم، ۱۸۷۷-۱۸۸۰. زن در حال آرایش. پاستل روی کاغذ، ۱۸۸۴-۱۸۸۶. رقاص کوچک چهارده ساله. برنز، ۱۸۷۹-۱۸۸۱. ستارهٔ باله (رُزیتا ماوری). پاستل روی کاغذ، حدود ۱۸۷۸. خانوادهٔ بالِلی. رنگ روغن روی بوم، حدود ۱۸۶۰-۱۸۶۲. تمرین روی صحنه. رنگ روغن روی بوم، حدود ۱۸۷۸-۱۸۷۹. طشت. پاستل روی کاغذ، ۱۸۸۶. رنگ روغن روی بوم. موزه ارسی، پاریس
اگرچه اغلب او را یکی از پایه گذاران جنبش دریافتگری می شناسند، اما خود وی این لقب را نمی پذیرفت و ترجیح می داد از او به عنوان یک واقع گرا یاد شود.
مانند مانه، دگا نیز خانواده ای ثروتمند داشت. پدر او رئیس یکی از بانک های خانوادگی پاریس بود. او نیز مانند مانه گاهی اوقات به خیابان گردی می پرداخت، اگرچه آن قدر خانه نشین بود که نمی توان او را یک خیابان گرد صرف دانست. در ابتدا آرزو داشت نقاشی تاریخی شود. دگا که اگنر را ستایش می کرد، نزدیکی از پیروان اگنر به تحصیل پرداخت و در کارهای اولیه اش به طراحی و برجسته سازی اصرار داشت. در سال ۱۸۶۵، دگا وارد محفل مانه و بودلر در کافه گوربو شد و به بازنمایی پاریس مدرن روی آورد. دگا، نگرش نقاشانه ای به اشیاء داد که از مانه الهام گرفته بود و هم چنین ابزارهای ترکیبی نوآورانه به کار گرفت که به تصاویرش کیفیتی گذرا و خود جوش می بخشیدند و بیننده را در جایگاه تماشاگرانهٔ خیابان گرد نامشهود قرار می داد. اکنون او بلوارهای جدید هاسمن، فروشگاه های زنانه، پیست لوشان، کنسرت های کافه ای، اپرا، بارها و کافه ها را می کشید. چشمان تیز او گونه های مختلف همهٔ طبقات اجتماعی، از بورژوا، نوازنده و بازیگر، تابه حاشیه رانده شده های اجتماعی و کارگران را به خوبی تسخیر می کرد.دگا هرگز ازدواج نکرد و سال های انتهایی عمر (پیش از مرگ در سپتامبر ۱۹۱۷) را در حالی که تقریباً نابینا شده بود، سرگردان و بیقرار در خیابان های پاریس گذراند.
یکی از آثار کلاسیک او در دههٔ ۱۸۶۰، ارکستر اپرای پاریس متعلق به ۱۸۶۸–۱۸۶۹ بود. این نقاشی با پرتره ای از یک نوازندهٔ باسون در پیش زمینه آغاز شد؛ به بازنمایی سایر نوازنده ها نیز گسترش پیدا کرد که اکثر آن ها قابل شناسایی هستند.
اگرچه اغلب او را یکی از پایه گذاران جنبش دریافتگری می شناسند، اما خود وی این لقب را نمی پذیرفت و ترجیح می داد از او به عنوان یک واقع گرا یاد شود.
مانند مانه، دگا نیز خانواده ای ثروتمند داشت. پدر او رئیس یکی از بانک های خانوادگی پاریس بود. او نیز مانند مانه گاهی اوقات به خیابان گردی می پرداخت، اگرچه آن قدر خانه نشین بود که نمی توان او را یک خیابان گرد صرف دانست. در ابتدا آرزو داشت نقاشی تاریخی شود. دگا که اگنر را ستایش می کرد، نزدیکی از پیروان اگنر به تحصیل پرداخت و در کارهای اولیه اش به طراحی و برجسته سازی اصرار داشت. در سال ۱۸۶۵، دگا وارد محفل مانه و بودلر در کافه گوربو شد و به بازنمایی پاریس مدرن روی آورد. دگا، نگرش نقاشانه ای به اشیاء داد که از مانه الهام گرفته بود و هم چنین ابزارهای ترکیبی نوآورانه به کار گرفت که به تصاویرش کیفیتی گذرا و خود جوش می بخشیدند و بیننده را در جایگاه تماشاگرانهٔ خیابان گرد نامشهود قرار می داد. اکنون او بلوارهای جدید هاسمن، فروشگاه های زنانه، پیست لوشان، کنسرت های کافه ای، اپرا، بارها و کافه ها را می کشید. چشمان تیز او گونه های مختلف همهٔ طبقات اجتماعی، از بورژوا، نوازنده و بازیگر، تابه حاشیه رانده شده های اجتماعی و کارگران را به خوبی تسخیر می کرد.دگا هرگز ازدواج نکرد و سال های انتهایی عمر (پیش از مرگ در سپتامبر ۱۹۱۷) را در حالی که تقریباً نابینا شده بود، سرگردان و بیقرار در خیابان های پاریس گذراند.
یکی از آثار کلاسیک او در دههٔ ۱۸۶۰، ارکستر اپرای پاریس متعلق به ۱۸۶۸–۱۸۶۹ بود. این نقاشی با پرتره ای از یک نوازندهٔ باسون در پیش زمینه آغاز شد؛ به بازنمایی سایر نوازنده ها نیز گسترش پیدا کرد که اکثر آن ها قابل شناسایی هستند.
wiki: ادگار دگا