ابو طاهر محمد بن علی بن بلال از اصحاب امام یازدهم و از منکران وکالت ابو جعفر عمری که خود را بجای ابو جعفر وکیل امام غایب میخوانده است و پیروان او را بلالیه می خواندند .
بلالی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بلالی. [ ب ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به بلال مؤذن حضرت رسول ( ص ). ( از الانساب سمعانی ).
بلالی. [ ب َ ] ( اِخ ) ابوطاهر محمدبن علی بن بلال ، از اصحاب امام یازدهم و از منکران وکالت ابوجعفر عمری که خودرا بجای ابوجعفر وکیل امام غایب میخوانده است ، و پیروان او را بلالیه میخواندند. ( از حاشیه عباس اقبال بر خاندان نوبختی ص 235 ). و رجوع به کتاب الغیبه طوسی ص 260 و احتجاج ص 245 و ریحانة الادب ج 1 ص 174 شود.
بلالی. [ ب َ ] ( اِخ ) ابوطاهر محمدبن علی بن بلال ، از اصحاب امام یازدهم و از منکران وکالت ابوجعفر عمری که خودرا بجای ابوجعفر وکیل امام غایب میخوانده است ، و پیروان او را بلالیه میخواندند. ( از حاشیه عباس اقبال بر خاندان نوبختی ص 235 ). و رجوع به کتاب الغیبه طوسی ص 260 و احتجاج ص 245 و ریحانة الادب ج 1 ص 174 شود.
بلالی . [ ب َ ] (اِخ ) ابوطاهر محمدبن علی بن بلال ، از اصحاب امام یازدهم و از منکران وکالت ابوجعفر عمری که خودرا بجای ابوجعفر وکیل امام غایب میخوانده است ، و پیروان او را بلالیه میخواندند. (از حاشیه ٔ عباس اقبال بر خاندان نوبختی ص 235). و رجوع به کتاب الغیبه ٔ طوسی ص 260 و احتجاج ص 245 و ریحانة الادب ج 1 ص 174 شود.
بلالی . [ ب ِ ] (ص نسبی ) منسوب به بلال مؤذن حضرت رسول (ص ). (از الانساب سمعانی ).
کلمات دیگر: