بوی خوش و عطری که در آن بلح آمیخته باشد ٠
بلحیه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( بلحیة ) بلحیة. [ ب َ ل َ حی ی َ ] ( ع اِ ) بوی خوش و عطری که در آن بلح آمیخته باشد. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). و رجوع به بلحیات شود.
بلحیة. [ ب َ ل َ حی ی َ ] (ع اِ) بوی خوش و عطری که در آن بلح آمیخته باشد. (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به بلحیات شود.
کلمات دیگر: