لویی رنو

لویی رنو (۲۱ می ۱۸۴۳–۸ فوریه ۱۹۱۸) حقوق دان و معلم اهل فرانسه و به همراه ارنستو مونتا، برنده جایزه صلح نوبل سال ۱۹۰۷ می باشد.
رنو در آتون متولد شد. از سال ۱۸۶۸ تا ۱۸۷۳ رنو استاد فرهنگ رم باستان و قانون تجاری در دانشگاه دیژون بود. از سال ۱۸۷۳ تا زمان مرگ وی پروفسور در دانشکده حقوق دانشگاه پاریس بود و در سال ۱۸۸۱ پروفسور حقوق بین الملل شد. در سال ۱۸۹۰، او به عنوان وزیر امور خارجه منصوب شد و موظف شد تا سیاست خارجی فرانسه را با توجه به قوانین بین المللی مورد بررسی قرار دهد. او در کنفرانس های متعددی در این زمینه شرکت کرد، به ویژه در دو کنوانسیون لاهه (۱۸۹۹ و ۱۹۰۷) و کنفرانس نیروی دریایی لندن (۱۹۰۸)

مختصات: ۴۹°۱۴′۳۱٫۶۶″ شمالی ۱°۱۵′۲۴٫۵۵″ شرقی / ۴۹٫۲۴۲۱۲۷۸°شمالی ۱٫۲۵۶۸۱۹۴°شرقی / 49.2421278; 1.2568194
لوئی رنو، (به فرانسوی: Louis Renault) (۱۲ فوریه ۱۸۷۷ - ۲۴ اکتبر ۱۹۴۴) صنعتگر و کارآفرین فرانسوی و از بنیان گذاران شرکت خودروسازی رنو بود.
او در فوریه سال ۱۸۷۷ در پاریس بدنیا آمد. پدر او آلفرد تاجر بود. او در جوانی به هر چیزی که مربوط به مکانیک، ماشین بخار و برق بود علاقه داشت و با شور و شوق بسیار آن را توسعه می داد.
لوئی در سن ۲۰ سالگی یک قطعه از سه چرخ را، به یک چهار چرخه اضافه کرد و اختراعی نمود، که در آن زمان باعث حرکت سریع خودروها، از حالت سکون می شد. او گیربکس را اختراع کرد. بعد از این اختراع توسط رنو، انتقال نیرو توسط زنجیر به چرخ حذف شد و گیربکس جای آن را گرفت.