رویین تن

منیع

اسم: رویین تن (پسر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: r.-tan) (فارسی: رویین تن) (انگلیسی: ruiyn-tan)
معنی: دارای بدنی که سلاح بر آن کارگر نباشد، ( در قدیم ) دارای بدنه ای از روی، ( اَعلام ) ( در شاهنامه ) اسفندیار که طبق روایات ملی به دست زرتشت رویین تن گردید و پیروزی ها یافت، اسفندیار

( صفت ) ۱ - آنکه بدنی نیرومند و محکم دارد و ضربت اسلحه بر بدنش کارساز نباشد . ۲ - ( اسم ) اسفندیار . ۳ - معده .
آنچه از روی یا برنج ساخته شده باشد
قوی وپرزورو آنکه بدن محکم ونیرومنددارد

(تَ ) (ص مر. )کسی که بدنی نیرومند و آسیب ناپذیر دارد.

رویین تن. [ ت َ ] ( ص مرکب ) آنچه از روی یا برنج ساخته شده باشد :
از من چه عجب که هاون رویین تن
از یار جفادیده به آواز آید. || که اندامی چون روی دارد. استوار. که از استواری حربه بدان کار نکند. آنکه بدنی نیرومند و محکم دارد و ضربت اسلحه بر بدنش کارگر نباشد. ( فرهنگ فارسی معین ) :
اگر نیزه بر کوه رویین زنم [ رستم فرخزاد ]
گذاره کند زانکه رویین تنم.دلاور بدو گفت من بیژنم
بجنگ اندرون دیو رویین تنم.سه تن را گزیداندرون انجمن
بزرگان رویین تن و رای زن.زن ار سیم تن نی که رویین تن است
ز مردی چه لافد که زن هم زن است.به سختی کشی سخت چون آهنم
که از پشت شاهان رویین تنم.قصد کمین کرده کمند افکنی
سیم زره ساخته رویین تنی. || ( اِخ ) صفتی بوده است اسفندیار پسر کی گشتاسب را و بدین مناسبت گاهی در مقام موصوف خود یعنی اسفندیار نیز بکار رود. ( از یادداشت مؤلف ). لقب اسفندیار. ( برهان ) ( فرهنگ جهانگیری ). لقب اسفندیار است گویند که به دعای یکی از صاحب کمالان عصر خود بر جلد بدن او تیغ و تیر کار نمی کرد. ( غیاث اللغات ). لقب اسفندیار پسر گشتاسب است و معنی این لقب آن است که گویی تن او از روی بوده است و بر آن تیر وشمشیر کار نمی نموده و گویند به تدبیر و تعویذ زردشت این معنی تن او را حاصل شده بود و بالاخره به تیر رستم کشته شد و او را رویین نیز گفته اند. ( آنندراج ) ( از انجمن آرا ) :
چرا رزم جستی ز اسفندیار
که او هست رویین تن و نامدار.بدو گفت بهمن که من بهمنم
ز پشت جهاندار رویین تنم.بدوگفت رویین تن اسفندیار
که ای پرفتن پیر ناسازگار.رویین تن عالم است و قصدش
هر هفته به هفتخوان ببینم.چو رویین تن اسفندیار است هر دم
بر او فتح رویین دژ آسان نماید.جمشید کیان که دین جز او را
رویین تن هفتخوان ندیده ست.رجوع به اسفندیار شود.
|| ( اِ مرکب ) معده. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) ( از برهان ). || ( ص مرکب ) معزول. ( ناظم الاطباء ). کنایه از معزول است. ( برهان ).

۱. آن که بدن محکم و نیرومند دارد، قوی و پرزور.
۲. کسی که حربه به بدنش کارگر نباشد: اسفندیار رویین تن.