نرگسی

اسم: نرگسی (دختر) (فارسی) (گل) (تلفظ: nargesi) (فارسی: نرگسي) (انگلیسی: nargesi)
معنی: منسوب به نرگس، نوعی غذا، ( به مجاز ) عشوه به صورت زبان درآوردن معشوق در مقابل عاشق، نوعی پارچه ی لطیف گرانبها، ( در قدیم ) نوعی خورش، در قدیم ) ( به مجاز ) عشوه به صورت زبان درآوردن معشوق در مقابل عاشق

ده دهستان ایوان بخش گیلان شهرستان شاه آباد استان پنجم . در ۶ کیلومتری باختر جوی زر ۲ کیلومتری جنوب شوسه شاه آباد به ایلام . دشت سردسیر ۷۵٠ تن سکنه دارد. رودخانه کنگیر آنرا مشروب میسازد. محصولش غله حبوبات لبنیات توتون برنج .
۱ - ( صفت ) منسوب به نرگس .۲ - چشم .یا نرگسی رابستن وفسفسی رابازکردن .بخواب رفتن .۳ - چشمک .۴ - ( اسم ) نوعی پارچه لطیف گرانبهانرگس .۵ - خورشی است که با تخم مرغ زده وپیازخردکرده درروغن سرخ کرده تهیه کنندوگاه در آن اسفناج ریزند. ۶ - نوعی پلو.
دهی است از دهستان ایوان بخش گیلان شهرستان شاه .

( ~. ) (اِ. ) ۱ - یک قسم خوراکی که از اسفناج تفت داده و تخم مرغ درست کنند. ۲ - نوعی پارچة گرانبها.

نرگسی. [ ن َ گ ِ ] ( ص نسبی ، اِ ) منسوب به نرگس. ( ناظم الاطباء ). چون نرگس. مانند نرگس. || جنسی از جامه باشد که پوشند. || نوعی از طعام که خورند. ( برهان قاطع ). نوعی طعام است و ظاهر این است که از خاگینه بود، زردی و سفیدی آن را به نرگس تشبیه کرده اند. ( انجمن آرا ) ( از آنندراج ). نام خورشتی است که با تخم مرغ زده و پیاز خوردکرده در روغن سرخ کرده می شود و گاهی اسفناج هم ریخته می شود که از جهت شباهت اجزای آن به نرگس چنان نامیده شده. ( فرهنگ نظام ). بورانی اسفناج که بر روی آن تخم مرغ شکنند و به مجموع ماننده شود به کاسه و گلبرگ های نرگس. گل در چمن. ( یادداشت مؤلف ).
- قلیه نرگسی ؛ آن چنان باشد که بیضه های مرغ را جوش داده پوست دور کرده در قیمه می پیچیده می پزند و به وقت خوردن هر بیضه را از کارد دو نیم کرده می نهند، زردی و سفیدی آن مشابه به گل نرگس می نماید. ( غیاث اللغات ) : و قلیه نرگسی که در وی گوشت و گندنا و نخود و باقلی بود و زرده خایه برافکنند بهترین غذائی است. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
|| قسمی از پلاو. ( غیاث اللغات ). نوعی از پلاو. ( آنندراج ) :
دهد از نرگسی پلاو چون یاد
بود از نظم نرگسی دلشاد.رشته پولاو چو پا بر سر این سفره نهد
نرگسی در قدمش سیم و زر آرد به نثار. || اشاره کردن به چشم از عالم چشمک زدن و به معنی طنز کردن. ( غیاث اللغات ). به معنی زبان برآوردن محبوبان از روی عشوه و ناز و طرب و طنز و طعن و کنایه از ایما و اشاره. ( فرهنگ نظام ) ( از آنندراج ) :
به هنگام تکلم نرگسی های تو را نازم
که آری همچو برگ گل زبان را از دهن بیرون.شمعت که سراپای ْ زبان آمده است
از دست زبان خود به جان آمده است
چون شاهد شوخ در میان آمده است
چشمک زن و نرگسی زنان آمده است.از آن سر ز بزم چمن وازده
که نرگس بر او نرگسی ها زده.در بغل نرگسی زنان شجره
آن نهال سیه دلی ثمره.یادآن شوخی که چشمک بر نگاهش می زدم
نرگسی بر گوشه چشم سیاهش می زدم.

خوراکی که از اسفناج، پیاز، تخم مرغ، و روغن تهیه می شود.

/nargesi/ شیری که در اثر مرض پستان، خون آلود گردد - چشم عسلی رنگ