ریاح

اسم: ریاح (دختر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: riyāh) (فارسی: ریاح) (انگلیسی: riyah)
معنی: لطیف، ( جمعِ ریح )، بادها

بادها، جمع ریح
( اسم ) جمع ریح بادها . یا ریاح احشائ روماتیسم احشائی . یا ریاح طیاری روماتیسم .
جمع ریح به معنی باد .

[ ع . ] (اِ. ) جِ ریح ، بادها.

ریاح. [ رَ ] ( ع اِ ) می. ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ) ( دهار ) ( ناظم الاطباء ) || رواح. ( ناظم الاطباء ). اول شب ، گویند: خرجوا بریاح من العشی.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). شبانگاه. ( آنندراج ).

---

ریاح. ( ع اِ )رَیاح. رواح. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به رَیاح در معنی اخیر و رواح شود. || ج ِ ریح به معنی باد. ( منتهی الارب ) ( دهار ). ریاح چهارگونه است : جنوب و آن باد قبله است و شمال که از شمال می وزد و صبا که آن از خاور می وزد و دبور که آن از باختر می وزد، باد پنجمین را نیز بدان افزوده اند و آن گردباد است که وزیدنگاه آن مشخص نیست و نکباء نامیده می شود. ( از اقرب الموارد ) :
گفتم حرارتست هم او مادر او ریاح
گفتا برودتست زمین را درو پدر.زهی هوا را طواف و چرخ را مساح
که جسم تو ز بخار است وپرتو ز ریاح.در فضای هوا رعد و برق و سحاب و ریاح و شهاب موجود گردانید. ( سندبادنامه ص 2 ).
- ریاح اربعه ؛ صبا و دبور و جنوب و شمال است. ( یادداشت مؤلف ).
- ریاح الصبیان ؛ ریح الصبیان. رجوع به ریح الصبیان در ذیل ماده ریح شود.
- ریاح غلیظة ؛ ریح غلیظة. رجوع به ریح غلیظة در ذیل ماده ریح شود.

= ریح