اسم: بخشا (پسر) (فارسی) (تلفظ: bakhšā) (فارسی: بَخشا) (انگلیسی: bakhsha)
معنی: بخشاینده و بخشش کننده، بخشش دهنده و عطا کننده، انعام دهنده
معنی: بخشاینده و بخشش کننده، بخشش دهنده و عطا کننده، انعام دهنده
بخشا
فرهنگ اسم ها
(تلفظ: baxšā) بخشاینده و بخشش‌کننده ، بخشش دهنده و عطا کننده ، انعام دهنده.
فرهنگ فارسی
بخشاینده و بخشش کننده دهنده و عطا کننده و انعام دهنده .
لغت نامه دهخدا
بخشا. [ ب َ ] ( نف ) بخشاینده و بخشش کننده. ( فرهنگ رشیدی ). بخشش کننده. ( آنندراج ). دهنده و عطاکننده و انعام دهنده ، مانند پادشاه مملکت بخشا. ( ناظم الاطباء ) :
نسبت فضل از دل رخشان او گیرد سپهر
نسخت جود از کف بخشای او گیرد سحاب.
که دردمندنوازی و جرم بخشایی.
- روح بخشا ؛ روح بخش. ( از یادداشت مؤلف ).
- گنه بخشا ؛ گنه بخش. ( از یادداشت مؤلف ).
نسبت فضل از دل رخشان او گیرد سپهر
نسخت جود از کف بخشای او گیرد سحاب.
ادیب صابر.
- جرم بخشا ؛ بخشنده جرم : که دردمندنوازی و جرم بخشایی.
سعدی.
- راحت بخشا ؛ راحت بخش. ( از یادداشت مؤلف ).- روح بخشا ؛ روح بخش. ( از یادداشت مؤلف ).
- گنه بخشا ؛ گنه بخش. ( از یادداشت مؤلف ).
فرهنگ عمید
۱. = بخشودن
۲. (صفت ) بخشاینده، بخشنده، عطاکننده.
۲. (صفت ) بخشاینده، بخشنده، عطاکننده.
کلمات دیگر: