سوگوار

حزین

مصیبت دیده، ماتم زده، ماتمدار، عزادار، غمگین
( صفت ) ۱ - مصیبت زده ماتم دار . ۲ - اندوهگین غمگین .
مصیبت زده صاحب ماتم را گویند چه سوگ بمعنی ماتم و وار بمعنی صاحب

(ص مر. ) ۱ - مصیبت زده ۲ - اندوهگین .

سوگوار. ( ص مرکب ) ( از: سوگ + وار، پسوند اتصاف ). ( از حاشیه برهان قاطع چ معین ). مصیبت زده. صاحب ماتم را گویند چه سوگ به معنی ماتم و وار به معنی صاحب است. ( برهان ). ماتم زده. ( فرهنگ رشیدی ) :
بدو گفت پیران که ای شهریار
چه بودت که گشتی چنین سوگوار.همه سوگوار و پر از آب روی
سوی راه ایران نهادند روی.آن روز قوی و شاد بودم
امروز ضعیف و سوگوارم.ز کفار مکه نبود ایچ کس
به دل ناشده سوگوار علی.عجب دارم زبخت دشمن تو
که بر خود خندد و ناسوگوار است.اما چکنم قبول کن عذر
کز مرگ امام سوگوارم.نه همدردی مرا نه غمگساری
همی گریم چنین چون سوگواری.روز مجلس بود مردی سوگوار
زآنکه خر گم کرده بود آن بی قرار.سرگشته و سوگوار از آنم
شوریده و خسته دل از اینم.گرچه مینالد بجان او سوگوار
دل شکسته سینه خسته گو بزار.مدام از پریشانی روزگار
دلش حسرت آلود و تن سوگوار.شبی بکلبه احزان دوستان آیی
دمی انیس دل سوگوار من باشی .رجوع به سوکوار شود.

مصیبت دیده، ماتم زده، ماتم دار، عزادار، غمگین، سوگ دار، سوگ زده، سوگی.

ماتم زده