پیشه کار

مهنة

( صفت ) پیشه ور صانع صنعت کار صنعتگر : بدو گفت کای گازر پیشه کار . به پیشه روان را پر اندیشه دار . ( شا ) یکی پیشه کار و دگر کشت و رز یکی آنکه پیمود فرسنگ ومرز. ( شا )

پیشه کار. [ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) ( از: پیشه + کار، مزید مؤخری که مبالغه شغلی را رساند ) صنعتگر. صنعتکار. استادکار. پیشه ور. پیشه گر :
یکی پیشه کار و دگر کشت ورز
یکی آنکه پیمود فرسنگ و مرز.ز هر پیشه کار و ز هر میوه دار
دراو آفریده ست پروردگار.چنان دارد از هر دری پیشه کار
که در پیشه هر یک ندارند یار.ز هر پیشه کاید جهان را بکار
گزین کرد صد صد همه پیشه کار.پیشه کاران خاص توافلاک
خار و خاشاک صحن تو خاشاک.بهتر از پیشه نیست گردانند
پیشه کاران راست مردانند
خنک آن پیشه کار حاجتمند
بکم و بیش از این جهان خرسند
گشته قانع به رزق و روزی خویش
دست در کار کرده سر در پیش.

پیشه ور، پیشه گر.