کلمه جو
صفحه اصلی

کزف

فرهنگ معین

(کُ ) (اِ. ) کُرف ، قیر، شبه .

لغت نامه دهخدا

کزف. [ ک َ زَ / ک َ زِ / ک ُ ] ( اِ ) قیر باشد و آن دارویی است سیاه و بدبوی که بیشتر بر شتران گرگین مالند. ( برهان ). قیر باشد که بر کشتیها مالند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). اسم فارسی قیر است. ( فهرست مخزن الادویه ). قیر. ( فرهنگ جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ). || نقره و سیم سوخته را نیز گویند. ( برهان ). بعضی گفته اند سیم سیاه وسوخته است و این اصح است. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ).

کزف. [ ک َ زَ ] ( اِ ) سوادی که زرگران بکار برند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ).

کزف . [ ک َ زَ ] (اِ) سوادی که زرگران بکار برند. (برهان ) (ناظم الاطباء).


کزف . [ ک َ زَ / ک َ زِ / ک ُ ] (اِ) قیر باشد و آن دارویی است سیاه و بدبوی که بیشتر بر شتران گرگین مالند. (برهان ). قیر باشد که بر کشتیها مالند. (آنندراج ) (انجمن آرا). اسم فارسی قیر است . (فهرست مخزن الادویه ). قیر. (فرهنگ جهانگیری ) (ناظم الاطباء). || نقره و سیم سوخته را نیز گویند. (برهان ). بعضی گفته اند سیم سیاه وسوخته است و این اصح است . (آنندراج ) (انجمن آرا).


فرهنگ عمید

=کرف

کرف#NAME?



کلمات دیگر: