(مُ تَ شَ هِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) گویندة «اشهدان لااله الاللّه ».
متشهد
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
متشهد. [ م ُ ت َ ش َهَْ هَِ ] ( ع ص ) آن که اشهد ان لااله الااﷲ گوید. ( آنندراج ). کسی که تشهد بیان می کند. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از منتهی الارب ). و رجوع به تشهد شود.
کلمات دیگر: