کراک

( اسم ) کرک بلدر چین : [ چنان اندیشد او از دشمن خویش که باز تیز چنگال از کراکا ] . ( دقیقی رودکی ) توضیح : در فرهنگها بمعنی عکه ( کشکرک ) و نیز دم جنبانک آورده اند .

(کَ ) (اِ. ) دُم جنبانک ، بلدرچین .

کراک. [ ک َ ] ( اِ ) مرغی است دم دراز سیاه و سپید و در کنار رودها بود. ( فرهنگ اسدی ). پرنده ای است کبود و سفید و دم دراز که بر لب آب نشیند و دم خود را بجنباندو آن را به عربی صعوه گویند. ( برهان ). مرغ دمسجه. کراکا. ( آنندراج ). دم جنبانک. کراس. ( ناظم الاطباء ). جهانگیری کراک را عقعق دانسته و رشیدی صعوه ، اما هیچکدام با بیان لغت الفرس مطابق نیست چه عقعق ( کلاغ پیسه ) مرغ بزرگی است از خطاف ( پرستوک ) خیلی بزرگتر و صعوه سیاه سفید نیست. ممکن است همان کرک باشد که سمانه است اگرچه با بیان اسدی نمی سازد. ( فرهنگ نظام ). لغت با کرک تجانس دارد. ( حاشیه برهان چ معین ) :
چنان اندیشد او از دشمن خویش
چو باز تیزچنگال از کراکا. || بعضی گویند کَرَک است که بودنه باشد و آن پرنده ای است پر خط و خال ، از تیهو کوچکتر که به عربی سلوی و به ترکی بلدرچین خوانند. ( برهان ). کَرَّک. بلدرچین. ( از ناظم الاطباء ) :
سراینده سار و چکاوک ز سرو
جهان در چمنها کراک و تذرو.رجوع به کراکا، کراس ،صعوه و دیگر مترادفات کلمه شود. || بعضی عکه را گویند به این معنی و بضم اول آمده است. ( برهان ) ( از ناظم الاطباء ).

=بلدرچین: سراینده سار و چکاوک ز سرو / چمان بر چمن ها کراک و تذرو (اسدی: لغت نامه: کراک ).