گفتاردرمانی

گفتاردرمانی یا آسیب شناسی گفتار و زبان رشته ای از علوم توانبخشی است که توسط یک متخصص بالینی بنام گفتار درمانگر یا آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) به بررسی، تشخیص و درمان اختلالات ارتباطی، اختلالات درکی، اختلالات صوت و مشکلات بلع می پردازد.
مشکلات پیداکردن کلمات : می تواند تحت تأثیر مشکلات خاص زبان مثل تأخیر زبانی یا تحت تأثیر مشکلات عمومی مثل مشکلات مغزی باشد.
مشکلات ارتباط اجتماعی : اینکه افراد چگونه افکار و نظرات خود را منتقل کنند.
نقص ساختاری زبان : مشکلات ساخت جمله، که می تواند از نظر معنایی یا دستوری دارای ایراد باشد.
مشکلات خواندن و نوشتن (سواد) : که وابسته به آوانگاری (ارتباط حروف و صداها) معنایی (ارتباط کلمات و معانی)ها یا فهمیدن معنا و مفهوم متن ها
مشکلات صوت : صداهای گوش خراش و صداهای خیلی نازکی یا اختلالات صوتی که روی ارتباط اجتماعی فرد تأثیر بگذارد.
مشکلات ادراکی (مثل ترجمه حافظه عملکرد اجرایی) : در حوزه ای که روی ارتباط فرد تأثیرگذار باشد.
یک تصور غلط و رایج این است که گفتار درمانی را شاخه ای از روانشناسی می دانند که با صحبت کردن با مردم به اصلاح اختلالات رفتاری می پردازد. عده ای زیادی از مردم این رشته را محدود به اصلاح کردن اختلالات تلفظ می دانند (مثلاً فردی که توانایی تلفظ حرف ر را ندارد).
در حقیقت گفتار درمانی با حوزه گسترده ای از موضوعات گفتار (تکلم)، زبان، بلع، صوت و ارتباط درگیر می شود برخی شامل:
اجزای گفتار :

گفتاردرمانی (speech therapy)
روشی درمانی، برای رفع مشکلات برقراری ارتباط در بیماران دچار اختلالات تکلمی مادرزادی یا اکتسابی. این روش به عمل بلع در کسانی که دچار سکتۀ مغزی یا ضربه به سر شده اند نیز کمک می کند.