سردفتر

صاحب دفتراسنادرسمی که اسنادراثبت کنند
متصدی کل یا آیت نمونه یا خلاصه
( صفت ) شغل و عمل سردفتر .

(سَ. دَ تَ ) (اِمر. ) مدیر و مسئول دفترخانة اسناد رسمی .

سردفتر. [ س َ دَ ت َ ] ( اِ مرکب ) متصدی کل. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( بهار عجم ). || آیت. نمونه :
در جهانگیری چون سنجر سردفتر باش
که مرا همچو معزی ز تو سردفتر خاست.
لطیف الدین زکی مراغه ای ( از لباب الالباب ج 2 ص 377 ).
|| فهرست. || خلاصه. || صاحب منصب حکومت. || نویسنده ومحرر. || محاسب. || سرنوشت و عنوان. ( ناظم الاطباء ). || دیباچه و مقدمه. ( منتهی الارب ). || عنوان. سرلوحه. دیباچه :
همه سردفتر مدایح او
شعر مسعودسعد سلمان باد.سردفتر معایب عالم سهیل شد
همچو ورا از این سردفتر همی کنم.دیوان عمر تو ز فنا بی گزند باد
ای ملک را بقای تو سردفتر آمده.بسیار کرده دفتر خوبی مطالعه
جز روی تو نیافته سردفتر آفتاب.سردفتر آیت نکویی
شاهنشه ملک خوبرویی.سالار خیل خانه دین حاجب رسول
سردفتر خدای پرستان بی ریا.که مجمل آن مفصل و سردفتر آن مجموع تزجیةالایام طالب علمی بود. ( ترجمه محاسن اصفهان ).
صائب این تازه غزل کز قلمت ریخته است
جای آن است که سردفتر دیوان باشد. || آنکه دفتر اسناد رسمی را اداره کند. مدیرو مسئول دفترخانه. ( فرهنگ فارسی معین ). در محاضر رسمی ، متصدی و مسئول و رئیس دفتر.
- سردفتر آفرینش ؛ اشاره به حضرت رسول صلی اﷲ علیه و آله. ( ناظم الاطباء ).

۱. صاحب دفتر اسناد رسمی که اسناد را ثبت و امضا می کند.
۲. [قدیمی، مجاز] اولین نفر گروه، رهبر.