غیو

غو، غریو، بانگ بلند
( اسم ) آواز بلند صدای بلند غریو .

(غِ ) (اِ. ) آواز بلند.

غیو. [ وْ ] ( اِ ) آواز و صدای بلند. ( فرهنگ جهانگیری ). آواز و صدای بلند و رسا. ( برهان قاطع ). مخفف غریو است و غو نیز گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). غیه. ( برهان قاطع ). خروش :
یکی از جای برجستم چنان شیر بیابانی
و غیوی برزدم چون شیر بر روباه درغانی.بسحرگاهان ناگاهان آواز کلنگ
راست چون غیو کشد صفدر در کردوس.صدمت صور و غیو تو گه جنگ
هر دو همره چو رنگ با ارتنگ.

غریو، بانگ بلند، فریاد.