فریادخواه

( صفت ) کسی که طلب داوری کند داخواه مظلوم .

( ~ . خا ) (ص فا. ) دادخواه ، مظلوم .

فریادخواه. [ ف َرْ خواه / خاه ] ( نف مرکب ) مستغیث. آنکه داد خواهد. شاکی. عارض. ( از یادداشتهای مؤلف ). دادخواه. که عدل و نصفت خواهد :
چو بشنید گفتار فریادخواه
به درد دل اندر بپیچید شاه.برفتند یکسر بنزدیک شاه
غریوان و گریان و فریادخواه.بدو باشد آباد شهر و سپاه
همان زیردستان فریادخواه.گه گرفتن بت صدهزار کودک و مرد
بدو شدندی فریادخواه و پوزش گر.زن و مرد پیش سپهبد براه
دویدند گریان و فریادخواه.چون غدر کرد حیله نماندم جز آن کز او
فریادخواه سوی نبی مصطفی شدم.چو فریاد را در گلو بست راه
گلوبسته به مرد فریادخواه.به داورداور فریادخواهان
به یارب یارب صاحب گناهان.شنیدم که سالی مجاور نشست
چو فریادخواهان برآورد دست.

آن که دیگری را به مدد می طلبد، دادخواه: ای خدا فریاد زاین فریادخواه / داد خواهم نه ز کس زاین دادخواه (مولوی: ۱۲۳ ).