سختو

( اسم ) ۱ - قسمی خوراک . طرز تهیه آن چنینست که روده گوسفند را با گوشت و برنج و مصالح دیگر انباشته بروغن بریان کنند . ۲ - آلت تناسل مرد قضیب .

(سُ ) [ معر. ] (اِ. ) ۱ - قسمی خوراک . طرز تهیة آن چنین است که رودة گوسفند را با گوشت و برنج و مصالح دیگر انباشته به روغن بریان کنند. ۲ - کنایه از: آلت تناسلی مرد، قضیب .

سختو. [ س ُ ] ( اِ ) = سغدو ( همین ماده )، معرب آن «سختور« »الطبیخ 53». ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). روده ای را گویند که آن را با گوشت و برنج و مصالح پرکرده بر روغن بریان کرده باشند. ( برهان ) ( غیاث ). چرب روده را گویند که بگوشت پر کرده باشند. ( جهانگیری ). روده گوسفند که آن را پاک کرده و گوشت و برنج و ادویه دیگر پر کرده در روغن بریان کنند و بخورند. ( آنندراج ). از اقسام مومبار است ، گویند که در اصل سغدومنسوب به سغد است که مملکتی است ، از کثرت استعمال سختو شده است. ( فهرست لغات بسحاق اطعمه ) :
عشق سختو دل ما برد بیغما امروز
مطبخی خیز و برو دیگ کلان نه بربار.بر سایبان نان تنک اعتمادنیست
سختو مگر بباطن پاک شما رود.شمع سختو چون سر از جیب قدح برمیکند
گنبد کیپا بنور خود منور میکند.|| کنایه از آلت تناسل هم هست که قضیب باشد. ( برهان ).

نوعی خوراک که تکه های رودۀ گوسفند را با گوشت و برنج و چیزهای دیگر پرکرده و پخته باشند.