فریشته

( اسم ) فرشته ملک .

(فِ تِ ) (اِ. ) فرشته ، ملک .

فریشته. [ ف ِ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) فرشته که به عربی ملک خوانند. ( برهان ). فرشته. ج ، فریشتگان. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
خجسته بخت براو آفرین کند شب و روز
کند فریشته بر آفرین او آمین.از دیو فریشته کند نفسی
کش عقل همی کند قوی بازی.کآن هر دو فریشته بفعل خود
آویخته مانده اند در بابل.دانی که چون شدم چو ز دیوان گریختم
ناگاه با فریشتگان آشنا شدم.داند ایزد که جز فریشته نیست
که در او اینچنین سیر باشد.دولت چو دعای ملک او گوید
بر چرخ کند فریشته آمین.و هریکی را از آن - از ماههای سال - نامی نهاد و به فریشته ای بازبست. ( نوروزنامه ). خدای تعالی فریشته ای را بفرستاد و او را پیغامبری داد. ( مجمل التواریخ و القصص ). بمعاونت فریشتگان آدم آنجا از سنگهای عظیم ماننددکانی بکرد. ( مجمل التواریخ و القصص ). خواست بازگردد، فریشته او را خوشه انگور داد از بهشت. ( مجمل التواریخ و القصص ).
زیرا که او به سیرت و خلق فریشته ست
ایمن بود فریشته از کید اهرمن.چون آدمی بصورت ، و معنی فریشته
گویی که هم فریشته ای و هم آدمی.تاب ایوان و منظر شرفت
کس به پر فریشته نرود.اندر میان آدمیان چون فریشته ست
واندر دل فریشتگان همچو آدم است.گفت : ایشان فریشتگانند که می آیند. ( تذکرة الاولیاء عطار ).
ترکیب ها:
- فریشته خو. فریشته خوی. فریشته دل. فریشته فر. فریشته وش. رجوع به همین مدخل ها در ردیف خود شود.

= فرشته