مستهتر

صاحب چیزهای باطل و هیچکاره

مستهتر. [ م ُ ت َ ت ِ ] ( ع ص ) پیروی کننده از هوای خود که به کرده خویش اهمیت ندهد. || عقل بشده از کلانسالی. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به استهتار شود.

---

مستهتر. [ م ُ ت َ ت َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از استهتار. صاحب چیزهای باطل و هیچکاره. ( منتهی الارب ). بسیار اباطیل. کثیرالاباطیل. ( از اقرب الموارد ). || مستهتر به ؛ حریص نسبت به چیزی که جز آن نگوید ونکند. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به استهتار شود.