فرقه و دسته طایفه علیا
بالا دسته
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بالادسته. [ دَ ت َ / ت ِ ] ( اِ مرکب ) دسته علیا. فرقه و گروه و طایفه علیا. مقابل پایین دسته.
بالادسته. [ دَ ت ِ ] ( اِخ ) نام یکی از قراء هفتگانه رکن کلا از دهستان تالارپی بخش مرکزی شهرستان قائم شهر است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).
بالادسته. [ دَ ت ِ ] ( اِخ ) نام یکی از قراء هفتگانه رکن کلا از دهستان تالارپی بخش مرکزی شهرستان قائم شهر است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).
گویش مازنی
/baalaa daste/ از توابع دهستان گیل خواران قائم شهر
کلمات دیگر: