ارت

wiki: اوستا اشی ونگوهی از جمله ایزدان دین زرتشتی است. در اوستا گاهی اسم مجرد و به معنی توانگری و بخشایش و برکت و نعمت و مزد و پاداش و بهره است و گاهی اسم خاص ایزدی است که نگهبانی ثروت و دارائی به عهدهٔ اوست. ارت مثل سفندارمذ و ناهید و چیستا (فرشتهٔ علم) مؤنث تصور شده است. ایزدی است که در جهان مادی ثروت و نعمت و جلال و خوشی دینداران از پرتو اوست. در جهان معنوی و در روز واپسین پاداش اعمال نیک و سزای کردار زشت به دستیاری او بخشیده خواهد شد. در گات ها از او اسم برده شده است. گذشته از امشاسپندان (وهومن، اردیبهشت، شهریور، سپندارمذ، خرداد، امرداد) و آذر و سروش و ارت دیگر به اسامی هیچ یک از فرشتگان و ایزدان مزدیسنا در گات ها برنمی خوریم، در قسمت های دیگر اوستا نیز ارت گاهی اسم مجرد و گاهی اسم فرشته است.بیست و پنجمین روز ماه موسوم است به ارت یعنی پاسبانی این روز به عهده فرشته توانگری است در یسنا ارت در ردیف فرشتگان سی روزه یاد شده است. پارندی که در پهلوی پازند گویند از یاران و همراهان ایزد ارت شمرده شده و وظیفه آنان نزدیک بهمدیگر است، پارند نیز مانند ارت مونث است و گاهی اسم مجرد است به معنی فیض و فراوانی و نعمت .
پورداود، ابراهیم، یشت ها، جلد دوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۵۶.
طاهری، صدرالدین (۱۳۸۹، شماره ۲۴.). تندیس های ایزدبانوان باروری ایران. نشریه مطالعات اجتماعی - روان شناختی زنان. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
یشت هفدهم اوستا به اشی نیاز شده است. او خدای بانوی باروری است که جوانان آماده زناشویی را یاری می کند. جانوران نیز در هنگام جفت یابی در پناه او هستند. او به زنان زیبایی می بخشد، بخت و توانگری می دهد و در خانه برکت پدید می آورد. اشی در این یشت چنین توصیف شده: «اشی خوب، زیبا، شکوهمند، به پیکر یک دوشیزه زیبا، بالا بلند، راست روییده، از تخمه آسمانی، از زایش والا.»

wikifeqh: ارت