کنفرانس باندونگ

کنفرانس باندونگ که کنفرانس آسیایی-آفریقایی و کنفرانس آفریقا و آسیا نیز نامیده شده همایش بزرگی بود در سال ۱۹۵۵ میلادی که با شرکت ۲۹ کشور جهان در شهر باندونگ اندونزی انجام شد. بیشتر کشورهای شرکت کننده کشورهایی تازه استقلال یافته بودند و اهداف این همایش، پیشبرد همکاری های اقتصادی و فرهنگی میان آسیا و آفریقا و ضدیت با استعمارگرایی و هم چنین استعمار نو توسط ایالات متحده و شوروی بود.
افغانستان
میانمار
کامبوج
سری لانکا
جمهوری خلق چین
قبرس
مصر
اتیوپی
هند
اندونزی
ایران
عراق
ژاپن
اردن
لائوس
لبنان
لیبریا
لیبی
نپال
پاکستان
فیلیپین
عربستان سعودی
سوریه
سودان
تایلند
ترکیه
ویتنام شمالی
ویتنام جنوبی
یمن
کنفرانس باندونگ از ۱۸ تا ۲۴ آوریل ۱۹۵۵ برگزار شد و سران بیش از نیمی از جمعیت کره زمین در آن شرکت داشتند.کنفرانس باندونگ نخستین تلاش برای ایجاد همگرایی میان کشورهایی که بعدها به جنبش غیرمتعدها معروف شدند به شمار می آید.
برگزارکنندگان این همایش کشورهای اندونزی، برمه، پاکستان، سیلان (سری لانکا) و هند بودند و هماهنگ کننده آن روسلان عبدالغنی، دبیرکل وزرات امور خارجه اندونزی بود.جواهر لعل نهرو از هند، سوکارنو از اندونزی، جمال عبدالناصر از مصر، و چوئن لای از چین از جمله شخصیت هایی بودند که در این همایش حضور داشتند.
ایران نیز از کشورهای شرکت کننده در کنفرانس باندونگ بود و دکتر جلال عبده که با مقام سفیری به جای نصرالله انتظام سمت نمایندگی دایم ایران را در سازمان ملل را داشت در کنفرانس باندونگ به عنوان رئیس هیئت ایرانی شرکت کرد.