مطیع و منقاد حکم رسول ( ص )
اهل طریق
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
اهل طریق. [ اَ ل ِ طَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مطیع و منقاد حکم رسول ( ص ). ( از آنندراج ). || اهل طریقت. مقابل اهل شریعت. صوفیان صومعه :
صاحب دلی به مدرسه آمد ز خانقاه
بشکست عهد و صحبت اهل طریق را.
صاحب دلی به مدرسه آمد ز خانقاه
بشکست عهد و صحبت اهل طریق را.
( گلستان ).
کلمات دیگر: