کنفرانس صلح پاریس

کنفرانس صلح پاریس (۱۹۱۹). کنفرانس صلح پاریس (به انگلیسی: Paris Peace Conference) نام کنفرانسی بود که از ۱۸ ژانویهٔ ۱۹۱۹ تا ۲۱ ژانویهٔ ۱۹۲۰ به طول انجامید و در آن دولت های متفقین بر سر آیندهٔ پس از جنگ آلمان و دیگر کشورهای شکست خورده تصمیم گرفتند.
پیمان ورسای با آلمان
پیمان سن ژرمن با اتریش
پیمان تریانون با مجارستان
پیمان نیولی با بلغارستان
پیمان سور با عثمانی
در این کنفرانس هنگامی که آلمانی ها آتش بس و پایان جنگ را پذیرفتند به اصول چهارده گانه وودرو ویلسون رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا که درش آزادی و دموکراسی شرط اساسی بود چشم داشتند. همچنین معاهده فرانکفورت سال ۱۸۷۱ که آلمان بیشتر بندهایش را به نفع خود تمام کرده بودند و همین باعث ۵۰ سال درگیری در منطقه شده بود باید اصلاح می شد. از دیگر اصول چهارده گانهٔ ویلسون این بود که کشور لهستان که تحت سلطهٔ امپراتوری اتریش-مجارستان بود، باید به صورت کشوری مستقل درمی آمد.
با این حال طرح ویلسون دیگر قدرت ها همچون امپراتوری بریتانیا و فرانسه را نگران ساخته بود، زیرا این طرح، سرشتی ضد استعمارگری داشت، با این وجود بریتانیا و فرانسه بسیاری از مستعمرات خود را پس از جنگ نگه داشتند و از مهم ترین نتایج اصول چهارده گانهٔ آمریکا، استقلال لهستان و برخی کشورهای اروپایی بود.
پس از پایان جنگ با اصرار ورزی فرانسه مبنی بر این که فرانسه در خطر است و آلمان باید خلع سلاح شود و خسارت جنگی بپردازد، بریتانیا و ایالات متحده، ملاحظهٔ فرانسه را کردند و نهایتاً کنفرانس صلح پاریس با قبول این شرایط از سوی آلمان و امضای آن در ژوئن ۱۹۱۸ و به اجرا درآمدن آن در ژانویهٔ ۱۹۲۰ پایان یافت.