طعام را با شیر خوردن
مثفل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مثفل . [ م ُ ف ِ ] (ع ص ) شراب که دُردگین شود. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از محیطالمحیط). و رجوع به اثفال شود.
مثفل. [ م ُ ف ِ ] ( ع ص ) شراب که دُردگین شود. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از محیطالمحیط ). و رجوع به اثفال شود.
مثفل. [ م ُ ث َف ْ ف ِ ] ( ع ص ) آنکه طعام را باشیر خورد. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). کسی که شیر را با طعام خورد. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مثفل. [ م ُ ث َف ْ ف ِ ] ( ع ص ) آنکه طعام را باشیر خورد. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). کسی که شیر را با طعام خورد. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مثفل . [ م ُ ث َف ْ ف ِ ] (ع ص ) آنکه طعام را باشیر خورد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ). کسی که شیر را با طعام خورد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: