گوش اوایی

( گوش آوایی ) خوب فهم کردن شنیده ها و یاد گرفتن آنها

( گوش آوایی ) گوش آوایی. ( حامص مرکب ) شنوایی ، یعنی هرچه شنود خوب فهم کند و نیک یاد گیرد. ( ناظم الاطباء ). صفت کسی که هرچه می شنود خوب فهم می کند و یاد می گیرد.