مفوضه

مفوضه . [ م ُ ف َوْ وِ ض َ ] (اِخ ) فرقه ای از غلات شیعه که گویند خدا محمد را خلق کرد و سپس خلق دنیا را به او به تفویض نمود و محمد خالق دنیاست . و گفته شده است که این کار را به علی تفویض کرد. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). از فرق شیعه هستند که امور تکوینیه ٔ عالم و مسائل تشریعیه را به حضرت رسول یا به یکی از ائمه مفوض می دانستند. یا کسانی که در مقابل جبریه انسان را مختار نفس خود می شمردند ودر این مورد معانی فاسده ٔ تفویض به نفس ، یعنی استقلال و استبداد و سلب قدرت از خداوند را در ملک خود اراده می کردند و جمعی از ایشان می گفتند که خداوند محمدبن عبداﷲ را خلق کرد و تدبیر عالم را به او واگذاشت وواگذاری همین تدبیر است که عالم را بدون شرکت خداوند ایجاد کرده ، سپس محمد تدبیر عالم را به حضرت علی تفویض کرده و علی مدبر ثالث است . مفوضیه . (از خاندان نوبختی ص 264). بر فرقه ای از غلات شیعه اطلاق می شود که گویند خدای محمد (ص ) را آفرید و خلق دنیا را بدو واگذار کرد. و برخی گویند به حضرت علی (ع ) واگذار کرد وبرخی گویند خدا امور دین را بعد از حضرت رسول به ائمه ٔ اطهار واگذارد. و به پیروان تفویض نیز اطلاق شده است که گویند امور انسانی و اعمال او را خدا به خود او واگذار کرده است که اختیار کامل باشد. (از فرهنگ علوم نقلی تألیف سجادی ). و رجوع به مدخل بعد شود.

مفوضة. [ م ُف َوْ وَ / وِ ض َ ] (ع ص ) زنی که بدون ذکر مهر یا بدون مهر به عقد ازدواج کسی درآمده باشد. (از اقرب الموارد) (از تعریفات جرجانی ). زنی که بدون تسمیه ٔ مهر یا بدون مهر به عقد ازدواج کسی درآید و یا زنی که به ولی خود اجازه دهد که او را بدون تسمیه ٔ مهر یا بدون مهر به عقد ازدواج کسی درآورد. (از کشاف اصطلاحات الفنون ). نکاح مفوضه ؛ نکاح بلامهر را گویند که در این صورت رجوع به مهرالمثل شود و نزد شافعی اصولاً مهری نخواهد بود، البته مراد این است که ذکر مهری نشود یا اصلاً مهری نباشد. (فرهنگ علوم نقلی تألیف سجادی ).
- مفوضةالبضع ؛ زوجه ای را که در عقد نکاحی دائم بوده و مهر ذکر نشده باشد یا شرط عدم مهر شده باشد مفوضةالبضع نامند (ماده ٔ 1087 قانون مدنی ). این نکاح درست است . (ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی ).
- مفوضةالمهر ؛ زوجه ای را که در نکاح دائم تعیین مقدار مهرش را به اختیار شوهر یا زوجه یا ثالث گذاشته باشند مفوضةالمهر گویند. (ترمینولوژی حقوق تألیف جعفری لنگرودی ).