ملقی

(مُ قا) [ ع . ] (اِمف .) 1 - انداخته شده (بر زمین و جز آن ). 2 - املاء کرده .

(مُ) [ ع . ] (اِفا.) 1 - اندازنده (بر زمین و جز آن ). 2 - املاء کننده .

ملقی . [ م َ قا ] (ع اِ) شعبه ٔ سر زهدان . ملقاة. ج ، ملاقی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || جای و مکان . (ناظم الاطباء). جای ملاقات . (از اقرب الموارد). || جای بز کوهی از کوه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

ملقی . [ م َ قی ی ] (ع ص ) انداخته شده و افکنده شده . || به نشانه زده شده . (ناظم الاطباء).

ملقی . [ م َ ی ی / م َ قا ] (ع ص ) رجل ملقی ، مرد بسیار درافتاده در نیکی و بدی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

ملقی . [ م ُ ] (ع ص ) اندازنده و افکننده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) : فلما جاء السحرة قال لهم موسی القوا ما انتم ملقون . (قرآن 80/10). قالوا یا موسی اما ان تلقی و اما ان نکون نحن الملقین . (قرآن 115/7).

ملقی . [ م ُ قا ] (ع اِ) جایی که در آن چیزی می افکنند. (ناظم الاطباء): هذا ملقی الکناسات ؛ یعنی محل ریختن زباله است . و فناؤه ملقی الرحال ؛ یعنی آستانه ٔ وی محل افکندن بار و بنه هاست و کنایه است از اینکه او بسیارمیهمان است . (از اقرب الموارد). || (ص ) افتاده از تب . (ناظم الاطباء).

ملقی . [ م ُ ل َق ْ قا / م ُ قا ] (ع ص ) مردبسیارخیر و بسیارشر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

ملقی . [ م ُل َق ْ قا ] (ع ص ) انداخته شده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تلقیة شود.