خمیر دندان

خمیردندان ماده ای است شوینده، جرم زدا و گاه ضدعفونی کننده که به شکل خمیر و بیشتر در بسته هایی استوانه ای شکل قرار داده شده است. با فشردن آن، مادهٔ خمیردندان خارج می شود که با کمک مسواک برای پاک کردن دندان، بین دندان ها و دهان به کار می رود.
ساینده
مرطوب کننده یا جاذب الرطوبه
کف کننده
ژل کننده
قدیمی ترین سند مربوط به خمیردندان مربوط به قرن چهارم میلادی در ایران می باشد که در آن ترکیبی از گل زنبق آمده است. یونانیان و رومیان نیز از اولین کسانی بودند که سابقه استفاده از تمیزکننده ها را دارند. اما تا پیش از قرن نوزدهم میلادی استفاده از خمیردندان عمومی نشده بود.
اعتقاد بر این است که مصریان شروع به استفاده از یک خمیر برای تمیز کردن دندان خود کردند که ۵۰۰سال قبل از مسواک اختراع شده است. یونانیان باستان و رومی ها از اولین افراد شناخته شده اند که خمیر دندان را استفاده کرده اند، و مردم در چین و هند برای اولین بار خمیر دندان را در حدود ۵۰۰ سال قبل استفاده کردند.
خمیر دندان برای درمان برخی از نگرانی هایی که امروزه هست استفاده می شود - حفظ دندان ها و لثه ها، تمیز کردن، سفید کردن دندان ها و نفس تازه کردن. مواد تشکیل دهنده خمیر دندان های باستانی بسیار متفاوت و متنوع بودند. عناصر مورد استفاده شامل پودر خاکستر گوسفند و پوست تخم مرغ و… ترکیب شده بود. یونانیان و رومی ها بیشتر برای جرم زدایی و ساییدگی از خمیر استفاده می کردند و ترکیبات خمیر دندانشان شامل استخوان های خرد شده و پوسته های صدف بوده است. رومی ها اضافه کردن طعم دهنده و همچنین زغال چوب پودر و پوست را بیشتر برای کمک به نفس بدبو در خمیر به کار می بردند . چینی ها از مواد مختلفی در خمیر دندان استفاده می کردند که جینسنگ، قاشق های گیاهی و نمک را شامل می شد.