<div class="boxBd">( صفت ) آنکه شعر مدحی خواند : مدیح خوانش را بوستان سزد مجلس خطیب نامش را آسمان سزد منبر . ( مسعود سعد . )</div>

( صفت ) آنکه شعر مدحی خواند : مدیح خوانش را بوستان سزد مجلس خطیب نامش را آسمان سزد منبر . ( مسعود سعد . )

فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">مدیح خوان. [ م َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه شعر مدحی خواند. ( فرهنگ فارسی معین ). مداح. مدحتگر : <br>مدیح خوانش را بوستان سزد مجلس <br>خطیب نامش را آسمان سزد منبر.<div class="au">مسعودسعد.</div>او شاه سه بعد وچار ملت <br>بر شاه مدیح خوان ببینم.<div class="au">خاقانی.</div></div>

مدیح خوان. [ م َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه شعر مدحی خواند. ( فرهنگ فارسی معین ). مداح. مدحتگر : مدیح خوانش را بوستان سزد مجلس خطیب نامش را آسمان سزد منبر. مسعودسعد. او شاه سه بعد وچار ملت بر شاه مدیح خوان ببینم. خاقانی.

مدیح خوان

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا