کلمه جو
صفحه اصلی

مغد

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - زالزالک ۲ - بادنجان ۳ - گونه ای قارچ ( کماه ) کوچک . توضیح در تحفه و برهان مرادف [ لفاح البری ] و [ یبروح الصنم ] آورده اند و ظاهرا صحیح نیست بلکه مرادف [ تفاح البری ] است که همان زعرور و علف شیران و زالزلک باشد .
اشتر طاعون زده شتر طاعون زده

لغت نامه دهخدا

مغد. [ م َ ] ( اِ ) باتنگان. ( مهذب الاسماء ). بادنجان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). بادنجان است. ( تحفه حکیم مؤمن ). در بعضی لغات بادنجان است و این کلمه معرب است. ( المعرب جوالیقی ص 314 ). بعضی گویند بادنجان است. ( برهان ). || علف شیران را گویند و به عربی لفاح البری خوانند و زعرور همان است . ( برهان ). لفاح که نوعی از بوئیدنی است زشت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). یک نوع گیاه دوایی که به تازی لفاح گوید. ( ناظم الاطباء ). ثمر لفاح بری را نامند. ( تحفه حکیم مؤمن ). لفاح بری. ( اقرب الموارد ). و رجوع به لفاح شود. || بعضی دیگر گویند نوعی کماة کوچک است. ( برهان ). نوعی از کماة. || ازگیل. ( ناظم الاطباء ). || میوه ای است شبیه خیار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

مغد. [ م َ ] ( ع ص ، اِ ) نازک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). نرم و نازک. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
- اغضه اﷲ بمطر سغد مغد ؛ یعنی تر و تازه دارد خدای تعالی آن را به باران نرم. و مغد اتباع است. ( از اقرب الموارد ).
|| شتر پرگوشت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || هرچیز ستبر و دراز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || صربة یعنی چیزی به مقدار سرگربه که در آن مایعی است مانند دوشاب و آن را مکیده می خورند. ( ناظم الاطباء ). صربة؛ یعنی صمغ درخت طلح. ( از اقرب الموارد ). || دلو بزرگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). دول بزرگ. ( ناظم الاطباء ). || جایگاه سپیدی بر پیشانی اسب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || میوه تَنضُب چیده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || درختی است باریکتر از مو که بر درختان دیگر پیچد و برگهای آن دراز و نازک و نرم است و میوه های نورس آن مانند میوه نورس موز است با این تفاوت که پوست آن نازکتر و آبش بیشتر است و دانه آن مانند دانه لفاح است و آن ابتدا سبز و سپس زرد و سرانجام قرمز گردد و خورده شود. ( از اقرب الموارد ). || صمغ سدر. ( از اقرب الموارد ).

مغد. [ م َ ] ( ع مص ) پرورانیدن عیش خوش کسی را. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ). به ناز و نعمت پروردن عیش کسی را. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). || در عیش خوش برآمدن. ( تاج المصادر بیهقی ). به ناز و کامرانی زیستن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || مکیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || مکیدن شتر بچه شیر مادر را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || دراز شدن گیاه و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || برکنده شدن موی سپید پیشانی اسب تا موی سیاه سپید برآید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || کندن موی را. ( از اقرب الموارد ). || گائیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). جماع کردن. ( ناظم الاطباء ).

مغد. [ م َ ] (ع ص ، اِ) نازک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نرم و نازک . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- اغضه اﷲ بمطر سغد مغد ؛ یعنی تر و تازه دارد خدای تعالی آن را به باران نرم . و مغد اتباع است . (از اقرب الموارد).
|| شتر پرگوشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || هرچیز ستبر و دراز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || صربة یعنی چیزی به مقدار سرگربه که در آن مایعی است مانند دوشاب و آن را مکیده می خورند. (ناظم الاطباء). صربة؛ یعنی صمغ درخت طلح . (از اقرب الموارد). || دلو بزرگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). دول بزرگ . (ناظم الاطباء). || جایگاه سپیدی بر پیشانی اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || میوه ٔ تَنضُب چیده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || درختی است باریکتر از مو که بر درختان دیگر پیچد و برگهای آن دراز و نازک و نرم است و میوه های نورس آن مانند میوه ٔ نورس موز است با این تفاوت که پوست آن نازکتر و آبش بیشتر است و دانه ٔ آن مانند دانه ٔ لفاح است و آن ابتدا سبز و سپس زرد و سرانجام قرمز گردد و خورده شود. (از اقرب الموارد). || صمغ سدر. (از اقرب الموارد).


مغد. [ م َ ] (ع مص ) پرورانیدن عیش خوش کسی را. (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد). به ناز و نعمت پروردن عیش کسی را. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || در عیش خوش برآمدن . (تاج المصادر بیهقی ). به ناز و کامرانی زیستن . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مکیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مکیدن شتر بچه شیر مادر را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || دراز شدن گیاه و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || برکنده شدن موی سپید پیشانی اسب تا موی سیاه سپید برآید. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || کندن موی را. (از اقرب الموارد). || گائیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جماع کردن . (ناظم الاطباء).


مغد. [ م َ ] (اِ) باتنگان . (مهذب الاسماء). بادنجان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). بادنجان است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). در بعضی لغات بادنجان است و این کلمه معرب است . (المعرب جوالیقی ص 314). بعضی گویند بادنجان است . (برهان ). || علف شیران را گویند و به عربی لفاح البری خوانند و زعرور همان است . (برهان ). لفاح که نوعی از بوئیدنی است زشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). یک نوع گیاه دوایی که به تازی لفاح گوید. (ناظم الاطباء). ثمر لفاح بری را نامند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). لفاح بری . (اقرب الموارد). و رجوع به لفاح شود. || بعضی دیگر گویند نوعی کماة کوچک است . (برهان ). نوعی از کماة. || ازگیل . (ناظم الاطباء). || میوه ای است شبیه خیار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).


مغد. [ م َ غ َ / م َ ] (ع مص ) فربه و پرگوشت شدن بدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).


مغد. [ م ُ غ ِ د د ] (ع ص ) اشتر طاعون زده . (مهذب الاسماء). شتر طاعون زده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). شتر غده برآورده ٔ طاعون زده . (ناظم الاطباء). شتر غده دار. (ازاقرب الموارد). || خشمناک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد خشمناک . (ناظم الاطباء). باد کرده از خشم که گویی شتری غده برآورده . (از اقرب الموارد).


پیشنهاد کاربران

در برخی فرهنگ ها به معنای خاک نرم
فربه شدن میباشد


کلمات دیگر: