عاج دندان

عاج دندان یا دِنتین (به انگلیسی: Dentin) بافتی مینیرالیزه است که تنهٔ اصلی دندان را تشکیل می دهد.عاج در ناحیهٔ تاج، به وسیلهٔ مینا، و در ناحیهٔ ریشه، به وسیلهٔ سیمان پوشیده شده است.محل اتصال عاج و مینا به صورت حاشیهٔ دندانه داری است و اتصال عاجی-مینایی یا DEJ (Dentino-Enamel Junction) نام دارد.در صورتی که اتصال عاجی-سیمانی یا DCJ (Dentino-Cementum Junction) مشخص و واضح نیست.
مینا
عاج
پالپ
لثه
رنگ عاج در مقایسه با رنگ مینا، زرد است. نور به آسانی می تواند از مینای مینیرالیزه و نازک عبور کند و به وسیلهٔ عاج، منعکس شود. به همین علت، تاج دندان، تقریباً نمای زردرنگی دارد. از آنجا که مادهٔ معدنی عاج بسیار بالا و تنها مقداری کمتر از میناست، بنابراین می توان گفت که عاج از استخوان و سیمان سخت تر، و از مینا سست تر است.
وزن عاج بالغ را حدود ۷۰٪ مواد معدنی، ۲۰٪ مواد آلی و ۱۰٪ آب تشکیل می دهد.عاج به وسیلهٔ سلول هایی به نام ادنتوبلاست ساخته می شود که در محیط پالپ قرار دارند و زواید سلولی آن ها درون عاج و در ساختارهایی لوله مانند به نام «توبولهای عاجی» گسترده شده اند. این سلول ها در ابتدا ماتریکس آلی دنتین را می سازند و سپس آن را کلسیفیه می کنند.
http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Dentin&oldid=387576809