یابو

صدی , فرس

اسبی که ازنژاداصیل نباشد، اسب باری، اسب بارکش
( اسم ) ۱- اسب بارکش . توضیح اسبهای بارکش که درتداول عامه یابو خوانده میشوند معمولا عظیم الجثه و کندرو ودارای سم های پهن و قوی وکمرضخیم میباشند برخی اسبهای بارکش بسهولت بارهای سنگین را بارابه ها و گاری ها می بندند. یا یابولقه . یابوی مردنی و پیر و از کارافتاده . این ترکیب فقط برای تحقی و ضعیف نمایاندن یابو بکار رود. یا یابو ورداشتن کسی را. ازحد خود فراتر رفتن هارت و هورت کردن خود را گم کردن . ۲- نادان نفهم .

(اِ. ) ۱ - اسب باری ، اسب بارکش . ۲ - (عا. ) نادان ، نفهم . ، ~ برداشتن کسی کنایه از: مالی یا امتیازی به دست آوردن و خود را بزرگ پنداشتن .

یابو. ( اِ ) نوعی از اسب بارکش که کوچک میباشد. ( آنندراج ). اسب کوچک واسب باری. ( ناظم الاطباء ). اسب از نژاد پست. اسب پالانی. اسب کم بها. اسب لکنتی و زوار دررفته :
هست با بنده مرده یابوئی
عنکبوتی تنیده بر موئی.هر چهار نفر سرداران بختیاری را به یابوها نشانیده از زیر شکم اسب پایهای آنها را زنجیر و پیش انداخته بسمت دهنه در بند ایلغارکنان رفتند. ( مجمل التواریخ گلستانه ).
- امثال :
کار کردن خر، خوردن یابو. ( امثال و حکم ج 3 ص 1179 ).
مثل یابو است ؛ بی ادب و کودن است.
یابو برداشتن کسی را؛ خود را قوی تر از آنچه هست پنداشتن. ( امثال و حکم ج 4 ص 2023 ).
یابو گفتن به اسب شاه ؛ توهینی اندک به کسی کردن.
یابوی اخته و مرد کوسه سالشان پیدا نباشد. ( امثال و حکم ج 4 ص 2024 ).
یابوی پیش آهنگ آخرش توبره کش می شود. ( امثال و حکم ج 4 ص 2044 ).

۱. (زیست شناسی ) اسبی که از نژاد اصیل نباشد.
۲. (صفت ) (زیست شناسی ) اسب باری، اسب بارکش.
۳. [عامیانه، مجاز] بی ادب، بی شعور.

اسب بارکش