جادویی

سحری

۱- سحر ساحری جادوگری . ۲- عجیب شگفت آور ( جادوییها شگفتیها عجایب ) .

سحر و ساحری

۱ - (حامص . ) سحر، ساحری . ۲ - (ص . ) عجیب ، شگفت آور.

جادویی. ( حامص ) رجوع به جادوئی شود.

جادوئی. ( حامص ) سحر و ساحری. ( آنندراج ). سحر. جادوگری. عمل جادوگر. تُوَلَه. تِوَلَه.( منتهی الارب ). جِبت. طِب . طُب . طَب . طُلاوة. طَلاوة. طِلاوة. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) :
جادوئیها کند شگفت و عجیب
هست و استاش زند و استانیست.چو بهرام آواز خسرو شنید
باندیشه آن جادوئیها بدید.یکی جادوئی ساخت بامن بجنگ
که برچشم روشن نماند آب و رنگ.ز تو تنبل و جادوئی دور گشت
روانت بر دیو مزدور گشت.لختی زرق و عشوه و جادوئی آموخته. ( تاریخ بیهقی ).
ز ضحاک جز جادوئی پیشه چیست
همین رزم ایرانیان جادوئی است.آن وقت که مملکت از دست سلیمان رفت دیوان خلقان را جادوئی می آموختند. ( قصص الانبیاء ).
از ایذاء مردمان و دوستی دنیا و جادوئی پرهیز واجب دیدم. ( کلیله و دمنه ).
زلفش به جادوئی ببرد هرکجا دلیست
وآنگه به چشم و ابروی نامهربان دهد
هندو ندیده ام که چو ترکان جنگجوی
هرچ آیدش بدست به تیر و کمان دهد.غفلت و کفرست مایه جادوی
شعله دین است جان موسوی.نه وسمه است آن به دلبندی خضیب است
نه سرمه است آن به جادوئی کحیل است.خمار در سر و دستش بخون هشیاران
خضیب ونرگس مستش به جادوئی مکحول. || شگفتی ( ظاهراً ) :
کنون زین سپس نامه باستان
بپیوندم از گفته راستان
چو پیکار کیخسرو آمد پدید
بباید ز من جادوئیها شنید.

۱. [مجاز] شگفت انگیز: چشمان جادویی.
۲. (حاصل مصدر ) [قدیمی] ساحری، جادوگری: خمار در سر و دستش به خون مشتاقان / خضیب و نرگس مستش به جادویی مکحول (سعدی۲: ۴۸۰ ).
* جادویی کردن: (مصدر لازم ) [قدیمی] سِحر کردن، جادو کردن.