مترادف یادگار : یادبود، یادمان، خاطره، یادواره
یادگار
مترادف یادگار : یادبود، یادمان، خاطره، یادواره
فارسی به انگلیسی
keepsake, souvenir, memento
commemoration, memory, memorial
monument
fetish, hangover, heritage, keepsake, memento, relic, remembrance, reminiscences
فارسی به عربی
اثر , حاجة تذکاریة , حفل تابینی
فرهنگ اسم ها
اسم: یادگار (پسر) (فارسی) (تلفظ: yād (e) gār) (فارسی: يادگار) (انگلیسی: yadgar)
معنی: خاطره، ماندگار، اثر، نشان، به جا مانده از کسی، آنچه از کسی یا چیزی باقی می مانَد و خاطره ی او را در اذهان زنده نگه می دارد، یاد، یادگاری، ( به مجاز ) فرزند خلف به جا مانده از پدر و جد، جانشین، وارث، ماندنی، ( اَعلام ) ) ماهنامه تاریخی و ادبی فارسی که به وسیله ی عباس اقبال در سالهای، شمسی در تهران منتشر شد، ) یادگار محمّد: [قرن هجری] شاهزاده تیموری، پسر بایسنقر، که در سال قمری سلطان ابوسعید را کشت و در جنگ با سلطان حسین بایقرا شکست خورد، آنچه از کسی یا چیزی باقی می ماند، به صورت پیشوند همراه با بعضی نامها می آید و نام جدید می سازد مانند یادگارعلی، یادگارمحمد
معنی: خاطره، ماندگار، اثر، نشان، به جا مانده از کسی، آنچه از کسی یا چیزی باقی می مانَد و خاطره ی او را در اذهان زنده نگه می دارد، یاد، یادگاری، ( به مجاز ) فرزند خلف به جا مانده از پدر و جد، جانشین، وارث، ماندنی، ( اَعلام ) ) ماهنامه تاریخی و ادبی فارسی که به وسیله ی عباس اقبال در سالهای، شمسی در تهران منتشر شد، ) یادگار محمّد: [قرن هجری] شاهزاده تیموری، پسر بایسنقر، که در سال قمری سلطان ابوسعید را کشت و در جنگ با سلطان حسین بایقرا شکست خورد، آنچه از کسی یا چیزی باقی می ماند، به صورت پیشوند همراه با بعضی نامها می آید و نام جدید می سازد مانند یادگارعلی، یادگارمحمد
(تلفظ: yād(e)gār) آنچه از کسی یا چیزی باقی می‌مانَد و خاطره‌ی او را در اذهان زنده نگه‌می‌دارد ؛ یاد ، خاطره؛ یادگاری ؛ (به مجاز) فرزند خلف به جا مانده از پدر و جد ، جانشین ، وارث ؛ (در قدیم) نشان، اثر ؛ (در قدیم) ماندگار ، ماندنی .
مترادف و متضاد
یادبود، یادمان
خاطره، یادواره
نشانی، نشان، نشانه، ژتون، رمز، یادبود، علامت، اجازه ورود، یادگار، یادگاری، علامت رمزی، کلمه رمزی، علامت مشخصه، بلیط ورود
اثر، عتیقه، یادگار، ماترک، اثار مقدس
احضار، یادگار، احاله به دادگاه بالاتر، احالهء پرونده
یادبود، عرضه داشت، یادگار، عریضه، لوحه یادبود
یادبود، یادگار، خاطر، خاطره، حافظه، یاد
یادبود، یادگار، ره اورد، سوغات
۱. یادبود، یادمان
۲. خاطره، یادواره
فرهنگ فارسی
یادگاری: چیزی که برای یادبودبه کسی بدهند، اثرونشان که کسی ازخودباقی بگذارد
( اسم ) ۱- آنچه از کسی بجای ماند ویاد او را در خاطرها نگهدارد. ۲- آنچه کسی بدوستی دهد بعنوان تذکاردوستی . ۳- آنچه کسی برای تذکار خود باقی گذارد.
( اسم ) ۱- آنچه از کسی بجای ماند ویاد او را در خاطرها نگهدارد. ۲- آنچه کسی بدوستی دهد بعنوان تذکاردوستی . ۳- آنچه کسی برای تذکار خود باقی گذارد.
فرهنگ معین
(اِ. ) ۱ - یادبود، آنچه که از کسی به جا ماند و خاطرة او را زنده نگه دارد. ۲ - آنچه که به دوستی دهند تا در یاد دوست بمانند، یادگاری .
لغت نامه دهخدا
یادگار. (اِخ ) دهی است از بخش تربت جام شهرستان مشهد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
یادگار. (اِخ ) دهی است از بخش حومه ٔ شهرستان قوچان واقع در هزار متری جنوب کشف رود. با 400 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).
یادگار. (اِخ ) میرزایادگار ناصر. از سرداران هندی معاصر چند تن از سلسله ٔ سلاطین هند و افغان از قبیل محمد همایون پادشاه ، شیرشاه ، اسلام شاه ، فیروزشاه ، عادل شاه ، که در حدود قرن دهم هجری فرمانروائی داشته اند. رجوع به تاریخ شادی معروف به تاریخ سلاطین افاغنه شود.
یادگار. (اِخ ) یکی از خانان خیوه که در حدود سال 1126 هَ. ق . مطابق 1714 م . در خوارزم حکومت میکرد و خانان خیوه دسته ای از ازبکان اند که پس از هرج و مرج اواخر عهد تیموریان تحت امر محمد شیبانی خیوه را نیز مانندماوراءالنهر مسخر ساختند و از حدود 921 هَ . ق . (1515 م .) سلسله ای از ازبکان بر خیوه حکومت یافتند. یادگار نوزدهمین امیری است که نام وی در جدول اسامی خانان خیوه آمده است . (تاریخ طبقات سلاطین اسلام ص 250).
یادگار. [ دْ / دِ ] (اِ مرکب ) اثر. نشان . (غیاث اللغات ). هر چیزی که از کسی یادآوری می کند و شخص را به یاد وی می اندازد.(ناظم الاطباء). نشان خیر که از کسی باقی بماند. (آنندراج ).آنچه کسی برای تذکار خود باقی می گذارد و آنچه از اشخاص بر جای می ماند ویاد آنان را در خاطرها و اذهان نگاه می دارد اعم از فرزند و جانشین ، و مرده ریگ و دیگر چیزها بازمانده ازکسی یا چیزی که خاطره ٔ او را زنده کند :
چو اغربرث و نوذر نامدار
سیاوش که بُد از کیان یادگار.
جهان یادگار است و ما رفتنی
ز مردم نماند جز از گفتنی .
شتروار بار گران دو هزار
پسندیده چیز ازدر یادگار.
پسر بد خردمند او را چهار
که بودند ازو در جهان یادگار.
به ایران و توران تویی شهریار
ز شاهان یکی پرهنر یادگار.
بدان یافتی خلعت از شهریار
همان عهد و منشور از اویادگار.
چنین گفت کای نامور شهریار
ز شاهان گیتی یکی یادگار.
همه پاک پروردگار منید
همان از پدر یادگار منید.
سخنها نه از یادگار توبود
که گفتار آموزگار تو بود.
همی خواستی آشکار و نهان
کزو یادگاری بود در جهان .
همان پند تو یادگار منست
سخنهای تو گوشوارمنست .
پدر بر پدر شاه و هم شهریار
ز نوشیروان در جهان یادگار.
بدو گفت فرزانه ای شهریار
تویی از پدرتخت را یادگار.
یکی نامه ای نو کنم ز این نشان
کجا یادگار است از آن سرکشان .
بدانید کو یادگار من است
بنزد شما زینهار من است .
بزدگردن نوذر تاجدار
ز شاهان پیشین بُد او یادگار.
برو (بهرام ) داد و گفت این ز من یادگار
همی دار با خودکه آید به کار.
بنزد نیا یادگار از پدر
نیا پروریده مر او را به بر.
گرانمایه دستور با شهریار
چنین گفت کای از کیان یادگار.
بیابد ز من خلعت شهریار
بود در جهان نام او یادگار.
از آن شاه جنگی منم یادگار
مرا همچنان دان که کشتی به زار.
چنین پاسخش داد اسفندیار
که ای از یلان جهان یادگار.
بنفشه گفت که گر یار تو بشد مگری
بیادگار دو زلفش مرا بگیر و بدار.
ز ایمنی به وطن کردن اندر آمد باز
به نام عدل تو ای یادگار نوشروان .
همچون خزانه های ملوک است خانه ها
از بر واز کرامت و از یادگار او.
نه بر گزاف سکندر به یادگار نوشت
که اسب و تیغ و زن آمد سه گانه ازدر دار.
ما را یادگاری ده از علم خویش (تاریخ بیهقی ص 338). امروز ما را بکارآمده تر یادگاری است و حال مناصحت و کفایت وی ظاهر گشته است . (تاریخ بیهقی ).
مبادت بجز دادکاری دگر
به از وی مدان یادگاری دگر.
ز کردار گرشاسب اندر جهان
یکی نامه بد یادگار از مهان .
حسین و حسن یادگار رسول
نبودند جز یادگار علی .
به هر وقت از سخنهای حکیمان
برویش بر ببینم یادگاری .
یکی یادگار است ازو بس مبارک
منت ره نمایم سوی یادگارش .
پند خوب و شعر حکمت را بدار
یادگار از بومعین ای مستعین .
اشعار به پارسی و تازی
بر خوان وبدار یادگارم .
وین شعر ز پیش آزمایش
بر خوان و بدار یادگارم .
از حجت خراسان آمدت یادگار
این پر زپند و حکمت نیکو مؤامره .
ای یادگار مانده جهان را ز اهل فضل
بس باشد این قصیده ترا یادگار من .
بونصر پارسی سر احرار روزگار
هست از یلان و رادان امروز یادگار.
ای در جهان دولت شایسته پادشاه
وی از ملوک گیتی بایسته یادگار.
گر نبود گل چه شود ز آنکه هست
از گل سوری رخ تو یادگار.
تو یادگار بادی از کرده های خویش
هرگز مباد کرده ٔ تو از تو یادگار.
مسعود پادشاهی کاندر جهان ملک
هست از ملوک گیتی شایسته یادگار.
یادگار جهان شدی و مباد
که جهان از تو یادگار شود.
گر سوده شد نگینی از خاتم جلال
تاج سر ملوک جهان یادگار باد.
از نژاد سیف و برهان دربیان علم و شرع
نیست در عالم به از وی یادگاری یادگار.
جهان را یادگاری نیست به ز اشعار خاقانی
به فر خسرو عادل نکوتر یادگار است این .
ای از عروس نه فلک اندر کمال بیش
وز نه زن رسول به ده نوع یادگار.
قحط سخن گشته بود زنده به من شد سخن
از دم عیسی مرا بس بود این یادگار.
منت گیتی مبر به یک دو نفس عمر
کانکه ز عمر است یادگار تو کم شد.
ای گوهر یادگار عمرم
چونت طلبم کجات جویم .
دریغا که از نسل اسفندیار
همین بود بس ملک را یادگار.
یادگاری که آدمیزاد است
سخن است آن دگر همه باد است .
اگر چه من از بهر کاری بزرگ
فرستادمت یادگاری بزرگ
مبادا ز تو جز تو کس یادگار
وزین یادگار این سخن یاددار.
سکندرموکبی دارا سواری
ز داراو سکندر یادگاری .
اگر تو یادگیری حرف عطار
بست این باد دایم یادگاری .
اینکه در شهنامه ها بنوشته اند
رستم و اسکندر و اسفندیار
تا بدانند این خداوندان ملک
کز بسی خلق است دنیا یادگار .
به یادگار کسی دامن نسیم صبا
گرفته ایم و چه حاصل که باد در چنگ است .
سعدی اگر فعل نیک از تو نیاید همی
بد نبود نام نیک از عقبت یادگار.
سخن ماند از عاقلان یادگار
ز سعدی همین یک سخن یاددار.
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
بیادگار نسیم صبا نگه دارد.
برگ عیشی نیست چشم از نوبهار او مرا
بس بود چون لاله داغی یادگار او مرا.
- یادگار شدن ؛ به مجاز مخلد و مذکور شدن وبر سر زبانها ماندن :
بیابد ز من خلعت شهریار
شود در جهان نام او یادگار.
- || مردن . از قبیل فسانه شدن و حدیث گشتن . در عربی فانماالناس احادیث :
چو گودرز آن سوک شهزاده دید
دژم شد چو آن سرو آزاده دید.
بخرجید و گفتش که ای شاهزاد
شنوپند و از نو مکن سوک یاد...
کنون گر چه مادرت شد یادگار
به مینوست جان وی انده مدار.
- یادگار داشتن ؛ چیزی را از بهر یاد بود و یادآوری نگه داشتن ، دارا بودن چیزی را که از بهر یادآوری و یاد بود و تذکره باشد :
هنرها که بنمودمان شهریار
ازو داشت باید به دل یادگار.
بیارم برت گرزسام سوار
کزو دارم اندر جهان یادگار.
پدر بر پدر شاه و خود شهریار
زمانه ندارد جز او یادگار.
سیاوش یکی نیزه ٔ شاهوار
کجا داشتی از یلان یادگار.
آن نه یار آن یادگار عمر بود
بس به آیین یادگاری داشتم .
این شعر بر بدیهه ز من یادگار دار
کاین نوعروس بی زر و زیور نکوتر است .
از پی آن کاتش هجر تو دارم یادگار
نزد من آب حیات است آتش هجران تو.
گفتی که بیا و دل به من ده
تا دل ز تو یادگار دارم .
این جثه ٔ همچو موی باریک
از زلف تو یادگار دارم .
- یادگار کردن ؛ چیزی را از بهر یادآوری و یادبود ساختن و مهیا کردن و قرار دادن از خود اثر بر جای گذاشتن . آثار خیر بجای گذاشتن :
بنو در جهان شهریاری کنم
تن خویش را یادگاری کنم .
چنین گفت لهراسب را شهریار
بشاهی چو کردش ز خود یادگار.
بر آن دشت توران شکاری کنیم
که اندر جهان یادگاری کنیم .
اگر یادگاری کنی در جهان
ز نامت بزرگی نگردد نهان .
کنون من رسیدم به هفتاد و چار
ترا کردم اندر جهان یادگار.
نخستین در از من کند یادگار
به فرمان پیروزگر شهریار.
ظالم بمرد و قاعده ٔ زشت ازو بماند
عادل برفت و نام نکو یادگار کرد.
- یادگار ماندن ؛ باقی ماندن چیزی برای یادآوری و تذکره :
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار.
خنک آن کزو نیکویی یادگار
بماند اگر بنده گر شهریار.
که خوبی و زشتی ز ما یادگار
بماند تو جز تخم زشتی مکار.
چنین گفت رستم به اسفندیار
که کردار ماند ز مایادگار.
بد و نیک ماندز ما یادگار
تو تخم بدی تا توانی مکار.
ز گفتار و کردار این روزگار
ز ما ماند اندر جهان یادگار.
همان به که این زن بود شهریار
که این ماند از مهتران یادگار.
به گیتی نمانده ست ازو یادگار
مگر این سخنهای ناپایدار.
به ملک داری تابود بود و وقت شدن
بماندازو به جهان چون تو یادگار پسر.
همگان برفته اند و از ایشان این نام نیکو یادگار مانده است . (تاریخ بیهقی ص 175).
عمر شد آن مایه بود و دانش و دین
ماند ازو سود و یادگار مرا.
از بنده یادگار جهان ماند مدح تو
هرگز مباد از تو جهان مانده یادگار.
ملک و دین را نصرتی کردی که از هندوستان
این حکایت ماند خواهد تا قیامت یادگار.
چو آب و آتش گیتی نماند ای عجبی
بماند خواهد این یادگار از آتش و آب .
از هستی خود که یاد دارم
جز سایه نماند یادگارم .
چونکه شد از پیش دیده روی یار
نائبی باید ازومان یادگار.
عمر سعدی گر سرآید در حدیث عشق شاید
کو نخواهد ماند بیشک وین بماند یادگار.
هر آنکو نماند از پسش یادگار
درخت وجودش نیاید به بار.
آن خسروان که نام نکو کسب کرده اند
رفتند و یادگار از ایشان جز آن نماند.
حافظ سخن بگوی که در صفحه ٔ جهان
این نقش ماند از قلمت یادگار عمر.
- || باقی گذاشتن چیزی را از بهر یادآوری و تذکار :
تو عهد پدر با روانت بدار
بفرزندمان همچنین یادگار.
بدو ماندم این نامه را یادگار
به شش بیور ابیاتش آمد هزار.
اگر دادگر باشی ای شهریار
بگیتی بماند یکی یادگار.
- || جانشین شدن ، وارث شدن :
دلیر و هنرمند و گرد و سوار
کزو ماند اندر جهان یادگار.
اگر من شوم کشته در کارزار
نماند کسی تاج را یادگار.
گردندخسروان زمانه فدای تو
وز خسروان تو مانی در ملک یادگار.
- || باقی ماندن :
چرا پیش ایشان نمردم به زار
چرا ماندم اندر جهان یادگار.
- یادگار یافتن ؛ اثر و نشان یافتن . چیزی را که از برای تذکره و یادآوری باشد پیدا کردن :
از عطا و خلعت بسیار او با زائران
بازیابی تازه در هر انجمن صد یادگار.
زیبد که خسروان جهان یاد او خورند
کو را جهان ز جد و پدر یادگار یافت .
جرعه بود یادگار کأس و بر این خاک
بوئی از آن جرعه یادگارنیابی .
- || آنچه یار و دوست به هم به طریق تحفه فرستند. (برهان ) (از انجمن آرا). آنچه یار و دوست به یکدیگر تحفه فرستند و نگه دارند. (آنندراج ). هر چیزی که کسی به یار و دوست عزیز خود مانند هدیه و یادداشت می دهد و یا می فرستد. (ناظم الاطباء). هدیه . تحفه . ره آورد. ارمغان . یرمغان :
چو بشنید بهرام شد تیز جنگ
بیامد یکی تیغ هندی بچنگ
بدو داد و گفت این ترا یادگار
بدار و ببین تا کی آید بکار.
چو اغربرث و نوذر نامدار
سیاوش که بُد از کیان یادگار.
فردوسی .
جهان یادگار است و ما رفتنی
ز مردم نماند جز از گفتنی .
فردوسی .
شتروار بار گران دو هزار
پسندیده چیز ازدر یادگار.
فردوسی .
پسر بد خردمند او را چهار
که بودند ازو در جهان یادگار.
فردوسی .
به ایران و توران تویی شهریار
ز شاهان یکی پرهنر یادگار.
فردوسی .
بدان یافتی خلعت از شهریار
همان عهد و منشور از اویادگار.
فردوسی .
چنین گفت کای نامور شهریار
ز شاهان گیتی یکی یادگار.
فردوسی .
همه پاک پروردگار منید
همان از پدر یادگار منید.
فردوسی .
سخنها نه از یادگار توبود
که گفتار آموزگار تو بود.
فردوسی .
همی خواستی آشکار و نهان
کزو یادگاری بود در جهان .
فردوسی .
همان پند تو یادگار منست
سخنهای تو گوشوارمنست .
فردوسی .
پدر بر پدر شاه و هم شهریار
ز نوشیروان در جهان یادگار.
فردوسی .
بدو گفت فرزانه ای شهریار
تویی از پدرتخت را یادگار.
فردوسی .
یکی نامه ای نو کنم ز این نشان
کجا یادگار است از آن سرکشان .
فردوسی .
بدانید کو یادگار من است
بنزد شما زینهار من است .
فردوسی .
بزدگردن نوذر تاجدار
ز شاهان پیشین بُد او یادگار.
فردوسی .
برو (بهرام ) داد و گفت این ز من یادگار
همی دار با خودکه آید به کار.
فردوسی .
بنزد نیا یادگار از پدر
نیا پروریده مر او را به بر.
فردوسی .
گرانمایه دستور با شهریار
چنین گفت کای از کیان یادگار.
فردوسی .
بیابد ز من خلعت شهریار
بود در جهان نام او یادگار.
فردوسی .
از آن شاه جنگی منم یادگار
مرا همچنان دان که کشتی به زار.
فردوسی .
چنین پاسخش داد اسفندیار
که ای از یلان جهان یادگار.
فردوسی .
بنفشه گفت که گر یار تو بشد مگری
بیادگار دو زلفش مرا بگیر و بدار.
فرخی .
ز ایمنی به وطن کردن اندر آمد باز
به نام عدل تو ای یادگار نوشروان .
فرخی .
همچون خزانه های ملوک است خانه ها
از بر واز کرامت و از یادگار او.
فرخی .
نه بر گزاف سکندر به یادگار نوشت
که اسب و تیغ و زن آمد سه گانه ازدر دار.
ابوحنیفه ٔ اسکافی .
ما را یادگاری ده از علم خویش (تاریخ بیهقی ص 338). امروز ما را بکارآمده تر یادگاری است و حال مناصحت و کفایت وی ظاهر گشته است . (تاریخ بیهقی ).
مبادت بجز دادکاری دگر
به از وی مدان یادگاری دگر.
اسدی .
ز کردار گرشاسب اندر جهان
یکی نامه بد یادگار از مهان .
اسدی .
حسین و حسن یادگار رسول
نبودند جز یادگار علی .
ناصرخسرو.
به هر وقت از سخنهای حکیمان
برویش بر ببینم یادگاری .
ناصرخسرو.
یکی یادگار است ازو بس مبارک
منت ره نمایم سوی یادگارش .
ناصرخسرو.
پند خوب و شعر حکمت را بدار
یادگار از بومعین ای مستعین .
ناصرخسرو.
اشعار به پارسی و تازی
بر خوان وبدار یادگارم .
ناصرخسرو.
وین شعر ز پیش آزمایش
بر خوان و بدار یادگارم .
ناصرخسرو.
از حجت خراسان آمدت یادگار
این پر زپند و حکمت نیکو مؤامره .
ناصرخسرو.
ای یادگار مانده جهان را ز اهل فضل
بس باشد این قصیده ترا یادگار من .
مسعودسعد.
بونصر پارسی سر احرار روزگار
هست از یلان و رادان امروز یادگار.
مسعودسعد.
ای در جهان دولت شایسته پادشاه
وی از ملوک گیتی بایسته یادگار.
مسعودسعد.
گر نبود گل چه شود ز آنکه هست
از گل سوری رخ تو یادگار.
مسعودسعد.
تو یادگار بادی از کرده های خویش
هرگز مباد کرده ٔ تو از تو یادگار.
مسعودسعد.
مسعود پادشاهی کاندر جهان ملک
هست از ملوک گیتی شایسته یادگار.
مسعودسعد.
یادگار جهان شدی و مباد
که جهان از تو یادگار شود.
مسعودسعد.
گر سوده شد نگینی از خاتم جلال
تاج سر ملوک جهان یادگار باد.
سیدحسن غزنوی .
از نژاد سیف و برهان دربیان علم و شرع
نیست در عالم به از وی یادگاری یادگار.
سوزنی .
جهان را یادگاری نیست به ز اشعار خاقانی
به فر خسرو عادل نکوتر یادگار است این .
خاقانی .
ای از عروس نه فلک اندر کمال بیش
وز نه زن رسول به ده نوع یادگار.
خاقانی .
قحط سخن گشته بود زنده به من شد سخن
از دم عیسی مرا بس بود این یادگار.
خاقانی .
منت گیتی مبر به یک دو نفس عمر
کانکه ز عمر است یادگار تو کم شد.
خاقانی .
ای گوهر یادگار عمرم
چونت طلبم کجات جویم .
خاقانی .
دریغا که از نسل اسفندیار
همین بود بس ملک را یادگار.
نظامی .
یادگاری که آدمیزاد است
سخن است آن دگر همه باد است .
نظامی .
اگر چه من از بهر کاری بزرگ
فرستادمت یادگاری بزرگ
مبادا ز تو جز تو کس یادگار
وزین یادگار این سخن یاددار.
نظامی .
سکندرموکبی دارا سواری
ز داراو سکندر یادگاری .
نظامی .
اگر تو یادگیری حرف عطار
بست این باد دایم یادگاری .
عطار.
اینکه در شهنامه ها بنوشته اند
رستم و اسکندر و اسفندیار
تا بدانند این خداوندان ملک
کز بسی خلق است دنیا یادگار .
سعدی .
به یادگار کسی دامن نسیم صبا
گرفته ایم و چه حاصل که باد در چنگ است .
سعدی (طیبات ).
سعدی اگر فعل نیک از تو نیاید همی
بد نبود نام نیک از عقبت یادگار.
سعدی (طیبات ).
سخن ماند از عاقلان یادگار
ز سعدی همین یک سخن یاددار.
سعدی (بوستان ).
غبار راهگذارت کجاست تا حافظ
بیادگار نسیم صبا نگه دارد.
حافظ.
برگ عیشی نیست چشم از نوبهار او مرا
بس بود چون لاله داغی یادگار او مرا.
صائب .
- یادگار شدن ؛ به مجاز مخلد و مذکور شدن وبر سر زبانها ماندن :
بیابد ز من خلعت شهریار
شود در جهان نام او یادگار.
فردوسی .
- || مردن . از قبیل فسانه شدن و حدیث گشتن . در عربی فانماالناس احادیث :
چو گودرز آن سوک شهزاده دید
دژم شد چو آن سرو آزاده دید.
بخرجید و گفتش که ای شاهزاد
شنوپند و از نو مکن سوک یاد...
کنون گر چه مادرت شد یادگار
به مینوست جان وی انده مدار.
فردوسی .
- یادگار داشتن ؛ چیزی را از بهر یاد بود و یادآوری نگه داشتن ، دارا بودن چیزی را که از بهر یادآوری و یاد بود و تذکره باشد :
هنرها که بنمودمان شهریار
ازو داشت باید به دل یادگار.
فردوسی .
بیارم برت گرزسام سوار
کزو دارم اندر جهان یادگار.
فردوسی .
پدر بر پدر شاه و خود شهریار
زمانه ندارد جز او یادگار.
فردوسی .
سیاوش یکی نیزه ٔ شاهوار
کجا داشتی از یلان یادگار.
فردوسی .
آن نه یار آن یادگار عمر بود
بس به آیین یادگاری داشتم .
خاقانی .
این شعر بر بدیهه ز من یادگار دار
کاین نوعروس بی زر و زیور نکوتر است .
خاقانی .
از پی آن کاتش هجر تو دارم یادگار
نزد من آب حیات است آتش هجران تو.
خاقانی .
گفتی که بیا و دل به من ده
تا دل ز تو یادگار دارم .
عطار.
این جثه ٔ همچو موی باریک
از زلف تو یادگار دارم .
سعدی .
- یادگار کردن ؛ چیزی را از بهر یادآوری و یادبود ساختن و مهیا کردن و قرار دادن از خود اثر بر جای گذاشتن . آثار خیر بجای گذاشتن :
بنو در جهان شهریاری کنم
تن خویش را یادگاری کنم .
فردوسی .
چنین گفت لهراسب را شهریار
بشاهی چو کردش ز خود یادگار.
فردوسی .
بر آن دشت توران شکاری کنیم
که اندر جهان یادگاری کنیم .
فردوسی .
اگر یادگاری کنی در جهان
ز نامت بزرگی نگردد نهان .
فردوسی .
کنون من رسیدم به هفتاد و چار
ترا کردم اندر جهان یادگار.
فردوسی .
نخستین در از من کند یادگار
به فرمان پیروزگر شهریار.
فردوسی .
ظالم بمرد و قاعده ٔ زشت ازو بماند
عادل برفت و نام نکو یادگار کرد.
سعدی .
- یادگار ماندن ؛ باقی ماندن چیزی برای یادآوری و تذکره :
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار.
فردوسی .
خنک آن کزو نیکویی یادگار
بماند اگر بنده گر شهریار.
فردوسی .
که خوبی و زشتی ز ما یادگار
بماند تو جز تخم زشتی مکار.
فردوسی .
چنین گفت رستم به اسفندیار
که کردار ماند ز مایادگار.
فردوسی .
بد و نیک ماندز ما یادگار
تو تخم بدی تا توانی مکار.
فردوسی .
ز گفتار و کردار این روزگار
ز ما ماند اندر جهان یادگار.
فردوسی .
همان به که این زن بود شهریار
که این ماند از مهتران یادگار.
فردوسی .
به گیتی نمانده ست ازو یادگار
مگر این سخنهای ناپایدار.
فردوسی .
به ملک داری تابود بود و وقت شدن
بماندازو به جهان چون تو یادگار پسر.
فرخی .
همگان برفته اند و از ایشان این نام نیکو یادگار مانده است . (تاریخ بیهقی ص 175).
عمر شد آن مایه بود و دانش و دین
ماند ازو سود و یادگار مرا.
ناصرخسرو.
از بنده یادگار جهان ماند مدح تو
هرگز مباد از تو جهان مانده یادگار.
مسعودسعد.
ملک و دین را نصرتی کردی که از هندوستان
این حکایت ماند خواهد تا قیامت یادگار.
مسعودسعد.
چو آب و آتش گیتی نماند ای عجبی
بماند خواهد این یادگار از آتش و آب .
مسعودسعد.
از هستی خود که یاد دارم
جز سایه نماند یادگارم .
خاقانی .
چونکه شد از پیش دیده روی یار
نائبی باید ازومان یادگار.
مولوی .
عمر سعدی گر سرآید در حدیث عشق شاید
کو نخواهد ماند بیشک وین بماند یادگار.
سعدی (خواتیم ).
هر آنکو نماند از پسش یادگار
درخت وجودش نیاید به بار.
سعدی (بوستان ).
آن خسروان که نام نکو کسب کرده اند
رفتند و یادگار از ایشان جز آن نماند.
سعدی .
حافظ سخن بگوی که در صفحه ٔ جهان
این نقش ماند از قلمت یادگار عمر.
حافظ.
- || باقی گذاشتن چیزی را از بهر یادآوری و تذکار :
تو عهد پدر با روانت بدار
بفرزندمان همچنین یادگار.
فردوسی .
بدو ماندم این نامه را یادگار
به شش بیور ابیاتش آمد هزار.
فردوسی .
اگر دادگر باشی ای شهریار
بگیتی بماند یکی یادگار.
فردوسی .
- || جانشین شدن ، وارث شدن :
دلیر و هنرمند و گرد و سوار
کزو ماند اندر جهان یادگار.
فردوسی .
اگر من شوم کشته در کارزار
نماند کسی تاج را یادگار.
فردوسی .
گردندخسروان زمانه فدای تو
وز خسروان تو مانی در ملک یادگار.
مسعودسعد.
- || باقی ماندن :
چرا پیش ایشان نمردم به زار
چرا ماندم اندر جهان یادگار.
فردوسی .
- یادگار یافتن ؛ اثر و نشان یافتن . چیزی را که از برای تذکره و یادآوری باشد پیدا کردن :
از عطا و خلعت بسیار او با زائران
بازیابی تازه در هر انجمن صد یادگار.
فرخی .
زیبد که خسروان جهان یاد او خورند
کو را جهان ز جد و پدر یادگار یافت .
امیر معزی .
جرعه بود یادگار کأس و بر این خاک
بوئی از آن جرعه یادگارنیابی .
خاقانی .
- || آنچه یار و دوست به هم به طریق تحفه فرستند. (برهان ) (از انجمن آرا). آنچه یار و دوست به یکدیگر تحفه فرستند و نگه دارند. (آنندراج ). هر چیزی که کسی به یار و دوست عزیز خود مانند هدیه و یادداشت می دهد و یا می فرستد. (ناظم الاطباء). هدیه . تحفه . ره آورد. ارمغان . یرمغان :
چو بشنید بهرام شد تیز جنگ
بیامد یکی تیغ هندی بچنگ
بدو داد و گفت این ترا یادگار
بدار و ببین تا کی آید بکار.
فردوسی .
یادگار. [ دْ / دِ ] ( اِ مرکب ) اثر. نشان. ( غیاث اللغات ). هر چیزی که از کسی یادآوری می کند و شخص را به یاد وی می اندازد.( ناظم الاطباء ). نشان خیر که از کسی باقی بماند. ( آنندراج ).آنچه کسی برای تذکار خود باقی می گذارد و آنچه از اشخاص بر جای می ماند ویاد آنان را در خاطرها و اذهان نگاه می دارد اعم از فرزند و جانشین ، و مرده ریگ و دیگر چیزها بازمانده ازکسی یا چیزی که خاطره او را زنده کند :
چو اغربرث و نوذر نامدار
سیاوش که بُد از کیان یادگار.
ز مردم نماند جز از گفتنی.
پسندیده چیز ازدر یادگار.
که بودند ازو در جهان یادگار.
ز شاهان یکی پرهنر یادگار.
همان عهد و منشور از اویادگار.
ز شاهان گیتی یکی یادگار.
همان از پدر یادگار منید.
که گفتار آموزگار تو بود.
کزو یادگاری بود در جهان.
سخنهای تو گوشوارمنست.
ز نوشیروان در جهان یادگار.
تویی از پدرتخت را یادگار.
کجا یادگار است از آن سرکشان.
بنزد شما زینهار من است.
ز شاهان پیشین بُد او یادگار.
همی دار با خودکه آید به کار.
نیا پروریده مر او را به بر.
چنین گفت کای از کیان یادگار.
چو اغربرث و نوذر نامدار
سیاوش که بُد از کیان یادگار.
فردوسی.
جهان یادگار است و ما رفتنی ز مردم نماند جز از گفتنی.
فردوسی.
شتروار بار گران دو هزارپسندیده چیز ازدر یادگار.
فردوسی.
پسر بد خردمند او را چهارکه بودند ازو در جهان یادگار.
فردوسی.
به ایران و توران تویی شهریارز شاهان یکی پرهنر یادگار.
فردوسی.
بدان یافتی خلعت از شهریارهمان عهد و منشور از اویادگار.
فردوسی.
چنین گفت کای نامور شهریارز شاهان گیتی یکی یادگار.
فردوسی.
همه پاک پروردگار منیدهمان از پدر یادگار منید.
فردوسی.
سخنها نه از یادگار توبودکه گفتار آموزگار تو بود.
فردوسی.
همی خواستی آشکار و نهان کزو یادگاری بود در جهان.
فردوسی.
همان پند تو یادگار منست سخنهای تو گوشوارمنست.
فردوسی.
پدر بر پدر شاه و هم شهریارز نوشیروان در جهان یادگار.
فردوسی.
بدو گفت فرزانه ای شهریارتویی از پدرتخت را یادگار.
فردوسی.
یکی نامه ای نو کنم ز این نشان کجا یادگار است از آن سرکشان.
فردوسی.
بدانید کو یادگار من است بنزد شما زینهار من است.
فردوسی.
بزدگردن نوذر تاجدارز شاهان پیشین بُد او یادگار.
فردوسی.
برو ( بهرام ) داد و گفت این ز من یادگارهمی دار با خودکه آید به کار.
فردوسی.
بنزد نیا یادگار از پدرنیا پروریده مر او را به بر.
فردوسی.
گرانمایه دستور با شهریارچنین گفت کای از کیان یادگار.
فردوسی.
بیابد ز من خلعت شهریارفرهنگ عمید
۱. چیزی که برای یادآوری و یادبود به کسی بدهند.
۲. اثر و نشان که کسی از خود باقی بگذارد: یادگار جهان شدی و مباد / که جهان از تو یادگار شود (مسعودسعد: ۱۲۰ ).
۲. اثر و نشان که کسی از خود باقی بگذارد: یادگار جهان شدی و مباد / که جهان از تو یادگار شود (مسعودسعد: ۱۲۰ ).
دانشنامه عمومی
یادگار (دلفان). یادگار (دلفان)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان دلفان در استان لرستان ایران است.
این روستا در دهستان خاوه جنوبی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۴۴ نفر (۳۵خانوار) بوده است.
این روستا در دهستان خاوه جنوبی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۴۴ نفر (۳۵خانوار) بوده است.
wiki: بخش باجگیران شهرستان قوچان در استان خراسان رضوی ایران است.
این روستا در دهستان دولتخانه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۴۰ نفر (۱۲۵خانوار) بوده است.
این روستا در دهستان دولتخانه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۴۰ نفر (۱۲۵خانوار) بوده است.
wiki: یادگار (قوچان)
دانشنامه آزاد فارسی
ماهنامۀ ادبی، اجتماعی، علمی و تاریخی، چاپ تهران. به مدیرمسئولی و سردبیری عباس اقبال آشتیانی. نخستین شمارۀ آن در شهریور ۱۳۲۳ش، به چاپ رسید که تا ۱۳۲۸ش ادامه داشت. وابسته به مؤسسۀ اطلاعات بود. مرام و روش مجله، همان گونه که دست اندرکاران در شمارۀ نخست آورده اند، شناساندن گذشته و اکنون ایران بوده است. آنان معتقد بودند که در جهت حفظ زبان فارسی گام برمی دارند و زبان مجله را به گونه ای انتخاب کرده بودند که تا جایی که امکان دارد همه فهم باشد. هیئت تحریریه بر چاپ مطالبی مثل قصه ها و حکایت ها و افسانه های محلی و جغرافیای ایران تأکید داشت. از دیگر مطالب آن تحقیق در مسائل تاریخی و ذکر ترجمۀ احوال بزرگان و نیز معرفی کتاب های کمیاب و نسخه های خطی بود. از نویسندگانی که با این مجله همکاری می کردند می توان به عبدالحسین نوایی، محمد قزوینی، سعید نفیسی، محمد صدر هاشمی، و علی اصغر حکمت اشاره کرد. یادگار هر سال در ۱۰ شماره چاپ می شد، فهرست مقالات هر سال نیز در انتهای آخرین شماره چاپ می شد.
wikijoo: یادگار
جدول کلمات
یادبود
پیشنهاد کاربران
خاطره . به یاد ماندنی
معنی کلمه یادگار در زبان لری بختیاری
یاد::خاطره
گار::روزگار . دوران.
یاد روزگار جوانی
کلمه لر بختیاری
شوگار ( شب گار ) ::به تمام ایام شب هرروز
شبگار می گویند
یاد::خاطره
گار::روزگار . دوران.
یاد روزگار جوانی
کلمه لر بختیاری
شوگار ( شب گار ) ::به تمام ایام شب هرروز
شبگار می گویند
یادگار: در پهلوی ایاتگار ayātgār بوده است.
( ( از این نامور نامهٔ شهریار،
به گیتی، بمانم یکی یادگار. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 211 )
( ( از این نامور نامهٔ شهریار،
به گیتی، بمانم یکی یادگار. ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 211 )
واژهٔ ( ( سرباز ) ) یادگار آن دوره است.
کلمات دیگر: