خان چال

در باستان شناسی به گودالی در زمین که مردم روی آن را با تیرهای چوبی و شاخ وبرگ درخت و دیگر مواد می پوشاندند و به طور موقت در آن زندگی می کردند خان چال گفته می شود.
برابرهای فرهنگستان زبان فارسی. فرهنگ واژه های مصوّب فرهنگستان - دفتر هفتم. بخش اوّل: فارسی. تهران: ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۵.
Farwell، R. Y. (1981)، "Pit Houses: Prehistoric Energy Conservation?"، El Palacio 87: 43–47
در دوران پیش از تاریخ، از خان چال ها احتمالاً به عنوان مکانی برای گرد هم آمدن، رقصیدن، جشن و پایکوبی، داستان گویی یا به عنوان انبار آذوقه استفاده می شده است.
ساخت خان چال ها در میان مردمان گوناگون باستانی رواج داشته است از جمله: سرخ پوستان جنوب خاوری ایالات متحده هم چون آناسازی ها، فرهنگ های باستانی فرمونت و موگولون، مردم چروکی، اینویت (اسکیمو)، مردم فلات آمریکای شمالی و باشندگان باستانی وایومینگ، جیسکایروموکو در آمریکای جنوبی، انگلوساکسون های اروپا و مردم جومون در ژاپن.