نیوشنده

( اسم ) گوش کننده شنونده .

نیوشنده. [ ش َ دَ / دِ ] ( نف ) گوش کننده. شنونده. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). سامع. مستمع :
تهمتن بدو گفت من بنده ام
سخن هرچه گوئی نیوشنده ام.بگو تا چه داری بیار از خرد
که گوش نیوشنده زآن برخورد.بپرهیز و با جان ستیزه مکن
نیوشنده باش از برادر سخن.تو آنی که هرچ از تو گویم بمردی
نیوشنده از من کند جمله باور.تا آفتاب و نجم بوند از برای من
خواننده حدیث و نیوشنده کلام.نیوشنده ای خواهم از روزگار
که گویم بدو راز آموزگار.سخن را نیوشنده باید نخست
گهر بی خریدار ناید درست.ولیکن نیوشنده را در جواب
سخن واجب آمد به فکر صواب.

شنونده، گوش دهنده: نیوشنده ای نیک باید نخست / گهر بی خریدار نآید درست (نظامی۶: ۱۱۶۴ ).