رخ نمودن

روی نمودن رو کردن روی آوردن

رخ نمودن. [ رُ ن ُ / ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) روی نمودن. رو کردن. روی آوردن. رخ کردن :
خفته اند آدمی ز حرص و غلو
مرگ چون رخ نمود انتبهو.یکی شهر کافورگون رخ نمود
که گفتی نه از گل ز کافور بود.ساقیا می ده که مرغ صبح بام
رخ نمود از بیضه زنگارفام.تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه شطرنج رندان را مجال شاه نیست. || نشان دادن صورت. نمایاندن چهره و رخسار :
ننموده رخ به آینه گردان مهر و ماه
نسپرده دل به بوقلمون باف صبح و شام.|| رخ دادن. روی دادن. واقع شدن. حادث شدن.