هجاج

هجاج. [ هََ ج َ / ج ِ ] ( ع ص ، اِ ) رفتار تند. گردش سریع. ( از اقرب الموارد ): سیر هجاج ؛ رفتار سخت. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از معجم متن اللغة ). || مردم فرومایه. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). || رایی که در آن اندیشه نشده و از روی حزم نباشد. ( از معجم متن اللغة ) ( از تاج العروس ): رکب فلان هجاج ؛ یعنی فلان بر سر خود رفت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). رکب رأسه. ( اقرب الموارد ) ( معجم متن اللغة ). رکب من امره هجاج ؛ رکب رأسه. ( تاج العروس ) ( معجم متن اللغة ). متمرس بن عبدالرحمان صحاری گوید :
فلایدع اللئام سبیل غی
و قد رکبوا علی لومی هجاج.

( از تاج العروس ).

این کلمه غیرمنصرف است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و به صورت تثنیه نیز به همین معنی است : رکب هجاجیه. ( ازتاج العروس ) ( از معجم متن اللغة ).
- هجاجیک ؛ به لفظ مثنی ، یعنی دورباش. هذاذیک. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). این کلمه هنگامی گفته میشود که بخواهند مردم را از چیزی بازدارند. ( از اقرب الموارد ) ( از معجم متن اللغة ) ( از تاج العروس ).

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

گویش مازنی