مونث هاد . یا رعد .
هاده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
هاده . [ هادْ دَ ] (اِخ ) یکی از پسران یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم علیهم السلام . (تاریخ گزیده ص 37).
( هادة ) هادة. [ هادْ دَ ] ( ع ص ) مؤنث هادّ. || ( اِ ) رعد. ( اقرب الموارد ). تندر و بانگ ابر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
هاده. [ هادْ دَ ] ( اِخ ) یکی از پسران یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم علیهم السلام. ( تاریخ گزیده ص 37 ).
هاده. [ هادْ دَ ] ( اِخ ) یکی از پسران یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم علیهم السلام. ( تاریخ گزیده ص 37 ).
هادة. [ هادْ دَ ] (ع ص ) مؤنث هادّ. || (اِ) رعد. (اقرب الموارد). تندر و بانگ ابر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
گویش مازنی
بده
/haade/ بده
پیشنهاد کاربران
هادَّة: اسم ، فاعل ، جمع هَوّادّ ( ه د د ) ، به منای تندر ، آسمان غرّه ، رعد
هادّة السماء : رعد و برق اسمان
هادّة السماء : رعد و برق اسمان
کلمات دیگر: