هازه

کسی را گویند که از خیریت بر یکجای فروماند و واله شده باشد .

هازه. [ زَ / زِ ] ( ص ) کسی را گویند که از خیریت بر یکجای فروماند و واله شده باشد. || حقیر. ( جهانگیری ). رجوع به هاژ و هاژو و هاژه شود.

/haaze/ روی هم چیدن دسته های شالی به گونه ای که خوشه ها به طرف بیرون قرار گیرد و اسب ها بتوانند بر روی آن حرکت کنندبه این عمل هازه گویند