کلمه جو
صفحه اصلی

هدن

فرهنگ فارسی

صلح

لغت نامه دهخدا

هدن . [ هَُ ](ع اِ) صلح . (غیاث ، از منتخب ). رجوع به هدنة شود.

هدن . [ هَُ دُ ] (ع اِ) ج ِ هدنة. (منتهی الارب ).

هدن. [ هَِ ] ( ع اِ ) فراخی و ارزانی سال. ( منتهی الارب ). خصب. ( اقرب الموارد ).
هدن. [ هَُ دُ ] ( ع اِ ) ج ِ هدنة. ( منتهی الارب ).
هدن. [ هَُ ]( ع اِ ) صلح. ( غیاث ، از منتخب ). رجوع به هدنة شود.
هدن. [ هَِ ] ( اِخ ) موضعی است به بحرین. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ).

هدن . [ هَِ ] (اِخ ) موضعی است به بحرین . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ).

هدن . [ هَِ ] (ع اِ) فراخی و ارزانی سال . (منتهی الارب ). خصب . (اقرب الموارد).

واژه نامه بختیاریکا

( هدِن ) بودن
کلمات دیگر: