مظهر قنات

مظهر قنات به آغاز قنات یا دهانه قنات، گفته می شود. مظهر قنات جایی است که آب از دل قنات بیرون می آید و ظاهر می شود و می تواند برای آبیاری و دیگر مصارف مورد استفاده قرار بگیرد.در خراسان به مظهر قنات یا خروجی قنات، سَرِکریز یادهن فره می گویند، قسمت انتهایی قنات، پیشکار قنات نامیده می شود که در آخرین قسمت آن، مادر چاه قنات قرار گرفته است. قسمت هایی از قنات که با حفر آنها هنوز آب بیرون نمی آید «خشکه کار» و قسمتی که آبدار است (قسمت انتهایی) قسمت «آبده قنات» نامیده می شود.
قنات
مادرچاه
میله چاه
جهت احداث قنات در پای کوه ها و در دامنه های باشیب مناسب معمولاً از مظهر آن که همان سطح زمین خشک است، شروع و به مناطق آبده و مادرچاه، ختم می شود. در ابتدای کار دهانه قنات یا هرنج که خشک است و پس از آن اولین چاه ها یا میله ها، که این ها هم خشک هستند و در امتداد هم با فاصله های تقریبا مساوی حفر می شوند، به این قسمت ها در اصطلاح قسمت «خشکه کار» قنات گفته می شود. پس از این مراحل کار در سمت بالادست که همان قسمت های آبده قنات می باشند ادامه پیدا می کند.
به آن آب نما هم گفته می شود.